BRANDMAN - 2007-09-24, 19:26 Temat postu: Co dzieje się z Brzeską młodzieżą Jak wiadomo wszystkim od pewnego czasu pojawiła się bardzo dziwna a wręcz tragiczna sytuacja , od sierpnia tego Roku mogliśmy odnotować kilka przypadków popełnienia samobójstwa ( ostatnio w Przeczy) przez młodych ludzi. Co dzieje się z naszą młodzieżą Brzeską . Zastanawiałem się czy nie jest to działanie jakiejś Sekty lub coś w tym rodzaju. Z wieku ludzi którzy popełniają takie czyny wynika że to same młode roczniki ...... czyżby bez stresowe wychowywanie dawało dziwne rezultaty. Łagodne grzeczne i delikatne podejście do młodzieży ? Może coś w tym jest , ale jak taka osoba spotka się z prawdziwymi problemami (stres) nie bardzo wie jak sobie z tym poradzić ....... poradzić ze stresem. Panie "Psycholoszki" i Panowie Psychologowie może więcej pracy trzeba włożyć w dzisiejszą młodzież. Nie chcę ani obwiniać ani opiniować Tylko zapytać co o tym sądzicie Pozdrawiam smooth - 2007-09-24, 19:45 To straszne na jakie cierpienia narażeni są rodzice w wyniku tego czegoś..bo ja nie wiem jak to nazwać... Myślę, że to nie tylko o brzeską młodzież chodzi.. Powiela się co roku o tej samej porze stwierdzenia, że jesień / zima to pory sprzyjające pojawianiu się depresji, a te niczym wirus wpływają na organizm często "obezwładniając" jego myśli ...psychikę... Ale na co komu takie tłumaczenie... wszak tu chodzi o ludzkie życie i na nic przytoczenie regułek z podręcznika psychologicznego czy też chociażby pisanie którego sam się dopuściłem..że to przecież jesień / zima.. "sezon na depresje"... Jakie myślenie przy podatnym gruncie powoduje u młodych ludzi takie a nie inne zachowania.. czy to brak wiary w siebie ? czy świadomość, że dla nikogo nic nie znaczymy..czy to wychowanie..czy to media..film ..książka... Przeraża mnie to troszkę... bo na każde z pytań można odpowiedzieć "tak" ...bo przecież żyjemy w świecie powiązań ..gdzie wszystko ma na wszystko wpływ...
No właśnie.. ale to przecież nie musi być kwestia delikatnego czy też surowego podejścia.. tzn. równie łatwo stwierdzić, że to kwestia delikatnego podejścia jak stwierdzić , że to kwestia zbyt ostrego podejścia...więc czy delikatnie czy ostro (to wynika z charakterów i wielu innych czynników)..ważne, żeby utrzymać bliskość.. żeby pokazać, że dziecko coś znaczy, podkreślić jego wartość i to wcale nie musi być sprzeczne z porządnym wychowaniem...
No i tak i nie... bo psycholodzy też nie zastąpią rodziców.. Generalizowanie będzie tutaj na pewno krzywdzące.. ale nie bez znaczenia jest też stawianie nie większą uwagę rodziców na dzieci, ale niestety nie jest to łatwa dyskusja.. bo jak z kolei rodzice mają poświęcić więcej czasu swoim pociechom jak zmuszeni są brać udział w tym wyścigu szczurów ..w walce z systemem (wiem brzydkie generalizowanie).. Cóż każdy za nas jest inny i nie twierdzę, że na poziomie globalnym nie należy rozglądać się za zmianami, ale też nie można postępować według określonego algorytmu wobec wszystkich... ech zresztą mam wrażenie, że pisze same truizmy.. Agnes - 2007-09-24, 19:51 też sie nad tym zastanawiam już od dawna...  ale niestety nie znam odpowiedzi na te pytania.. i chyba już nie poznam... zresztą my wszyscy nie poznamy. tak sie nieszczęśliwie składa, że znam, a raczej znałam niektóre z tych osób i najgorsze jest to, że zupełnie nic nie wskazywało na to, że mogło dojść do czegoś takiego nawet przeciwnie... wszystko wydawało sie być w jak najlepszym porządku...
Katarzyna_26 - 2007-09-24, 20:58 Znalazłam - dość rozległą ale napisaną językiem zrozumiałym dla wszystkich - pracę o samobójstwach. Myślę, że jest to lektura warta przeczytania artykuł Ps. Jako matka - nie wyobrażam sobie takiej tragedii, chyba nawet nie dopuszczam do siebie myśli, że moje dziecko mogłoby się na świecie aż tak źle czuć, żeby popełnić samobójstwo. Teraz też tak sobie myślę, że wielką tragedię przeżywają nie tylko rodziny czy przyjaciele osób odbierających sobie życie, ale także niczemu niewinni motorniczy (kierowcy pociągów). skalpel - 2007-09-24, 22:01 Mam wrażenie, że ktoś tu szuka jakby małej sensacji. Cytując Kurta Vonneguta: „Kiedy teraz słyszę o czyjejś śmierci, wzruszam tylko ramionami i mówię to, co mówią w takich chwilach Tralfamandorczycy: zdarza się” Zawsze było tak, że samobójstwa się zdarzały i zdarzać się będą. Szczególnie w okresie jesiennym. Tyle, że teraz każde takie wydarzenie jest strasznie nagłaśniane. Teza, że to działanie jakiejś sekty, mnie po prostu śmieszy. Mówienie, że to efekt bezstresowego wychowania przywodzi mi na myśl wystąpnia polityków minionej koalcji Jasne, że to jest problem, ale należy rozpatrywać go w kategoriach poszczególnych przypadków, a nie generalizować że ze wszystkimi jest coś nie tak, czy też straszyć że to jakaś 'czarna seria tajemniczych samobójstw'. Necia - 2007-09-24, 22:18 ja nie moge znaleźć racjonalnego wytłumaczenia wciągu 6 miesiecy straciłam 3 znajomych którzy popełnili samobójstwo, to jest stanowczo za dużo, ja tego nie rozumiem i wątpię żebym zrozumiała Pepe - 2007-09-24, 23:26
Wiadomo, że czas poszukiwania siebie i ogólnego buntu i poczucia bezsensu jest trudny i tu "idea samobójstwa" pada na żyzny grunt. Na pewno dużą rolę odgrywa tu wychowanie i zainteresowanie dzieckiem ( często przecież próba samobójcza służy zwróceniu uwagi), ale przecież i otoczenie rówieśnicze , zwłaszcza w wieku kilkunastu lat, ma ogromne znaczenie. Wydaję mi się, że podstawą jest zainteresowanie i swoiste pozytywne w skutkach zaniepokojenie dziećmi/młodzieżą nadzwyczaj spokojną, najdotkliwszą rzeczą jest bycie niezauważanym. Ale w sumie to problem ten zawsze był i pewnie będzie, co nie oznacza, że nie należy z tym walczy. Jednak jest to i chyba pozostanie w dużej mierze sprawa zainteresowania i spostrzegawczości otoczenia, oraz indywidualnej pracy, bo niestety o uniwersalne "lekarstwo" raczej trudno. Jeszcze malutki  (proszę o wyrozumiałość modów  ) :
Czita22 - 2007-09-25, 00:52 Jak was czytam to mi psycha siada zmiencie siebie a potem innych wiadomo ze kiedys byly inne czasy ale to nie o to chodzi ... smooth - 2007-09-25, 01:11
Bez obrazy - ale nikt tu nikogo nie chce zmieniać, co raczej poruszony został problem, o którym się często rozmawia i najczęściej powraca się do niego pod wpływem jakiegoś impulsu.. tak się może złożyło, że tym impulsem w przypadku osoby, która założyła temat było ostatnie wydarzenie.. i wcale nie chcemy tu o nim pisać, co raczej (a przynajmniej takie intencje działu) ogólnie o problemach społecznych.. o człowieku jako części społeczeństwa ...o człowieku, który musi stawiać obecnie czoła wielu problemom. Więc Czita22, skup się na przesłaniu działu i jeśli mimo wszystko psycha Ci siada, to są też inne działy mniej obciążające psychikę.
Mnie to co prawda nie śmieszy, ale też uważam, że raczej nie tędy droga.. a nawet jeśli gdzieś tam może przewinąć sie to słowo..gdzieś tam w gdybaniach.. to jeśli skupić się na sednie problemu, który jeśli istnieje to jego rozwiązanie może być kwestią trwałych i silnych rodzinnych (i nie tylko) relacji to śmiało można odrzucić sektę jako coś co może potencjalnie w przyszłości dotyczyć dzieci. Samo słowo "sekta" może funkcjonować w naszej świadomości jako straszak dla rodziców.. K.B - 2007-09-26, 11:49
Mimo swojej kontrowersyjności to całkiem zdrowie podejście.
Efekt Wertera. Czasem dochodzi przez to do idealizacji samobójstwa. Wiary, że dana osoba zrobiła to z pobudek wyższych, jakiś abstrakcyjnych idei. Skutkiem jest to, że śmierć zbiera żniwo. Znaczącą rolę odgrywa tutaj, jak napisał Smooth, rodzina i stosunek do samego siebie. Są charaktery których głównym modułem są zdecydowanie, chęć działania i są charaktery samodestrukcyjne, które skłonność do samobójstwa mają w genach, i w sprzyjających warunkach targną się na własne życie, niezależnie od tego czy miało kochającą rodzinę czy jej nie miało. Jednak w zdecydowanej większości są to właśnie jakies problemy rodzinne - dziecko bombardowane przez rodziców komunikatamiw stylu :" jesteś najlepsza, liczymy na ciebie"- może nie wtrzymać tego napięcia. W odwrotną stronę - kiedy dziecko jest dołowane - czując się nikomu niepotrzebne, gorsze od swoich rowieśników też jest narazone na działania destrukcyjne. W wychowaniu najlepszy jest złoty srodek, ale mi latwo mówić, bo nie mam dzieci 
Żyjemy w stosunkowo małej społeczności, więc nie ma się czemu dziwić, że kilka samobójstw w krótkim czasie wzbudza sensacje i niepokój. Zgadzam się, że co roku słyszy się o przypadkach śmierci samobójczej, jednak zawsze warto się zastanowić co mogło być motywem, motorem takiego działania. Zbychoo - 2007-09-26, 12:55 Moim zdaniem wzrost liczby samobójstw wśród młodzieży ma związek z tym, że młodzież coraz częściej zbyt szybko wkracza w świat dorosłości nie będąc na to kompletnie przygotowanym. Miłość, seks, zarabianie pierwszych pieniędzy... można by wyliczać bardzo długo sprawy o których dawniej myślało się w dużo późniejszym wieku. A niestety po rozmowach z nauczycielami pozwolę sobie stwierdzić, że pomimo tego coraz szybszego wkraczania w dorosłość, młodzież wcale nie staje się dojrzalsza. Z pewnymi wyjątkami jest raczej odwrotnie. Więc taka osoba stykając się z poważnymi, dorosłymi problemami nie ma wystarczającego doświadczenia do poradzenia sobie z nimi, a do tego coraz częściej musi liczyć wyłącznie na siebie.
Z tym się zgodzę. A już najbardziej wkurzają mnie teksty, że żeby popełnić samobójstwo trzeba być odważnym... no bo jak tu zrobić ten ostatni krok. Z takimi opiniami stykałem się wielokrotnie. A tu akurat jest zupełnie odwrotnie. Trzeba odwagi żeby stawić czoło problemom, a samobójstwo jest akurat ucieczką w momencie kiedy nam się wydaje, że rady nie damy. Od kiedy ucieczka jest potwierdzeniem odwagi 
Choćby po to, żeby w razie potrzeby rozpoznać za wczasu problem u swoich bliskich i przygotować się na to, jak mu zaradzić. jadore - 2007-09-26, 14:48
Co jest minusem - nie spotkałam się nigdzie w Brzegu ze zwykłym telefonem zaufania, a czasem gdy faktycznie nie ma nikogo, z kim można pomówić otwarcie, to byłaby może ostatnia deska ratunku. Lotnik - 2007-09-26, 19:17 Przychodzi predzej czy pozniej, i to w kazdym z nas, taki czas, że coś narasta do pewnego momentu po czym nastepuje punkt kulminacyjny....wezmy dla przykladu...hmmm.... załóżmy, że mam na imię...Adam i opisuję swoje życie...taki a'la pamietnik.....) 1. Mam jako takie zycie, nie za radosne ani nie za smutne...wszyscy mnie lubia i ja wszystkich lubię i bardzo chetnie pomagam, udzielam sie w roznych akcjach...ogolnie jest spoko 2. Rodzice cos ostatnio nie moga sie ze soba dogadac, odbija sie to tez na mnie, nie moge ich zrozumiec dlaczego nagle zaczeli sie klocic...moze to przeze mnie? przeciez ucze sie dobrze....moze powinienem sie uczyc lepiej? moze wtedy bedzie wszystko dobrze, tak jak dawniej...nie moge przez to spac...chcialem porozmawiac z mama o co chodzi ale nie miala dla mnie czasu...odtraca mnie....juz nie ma dla mnie czasu tato tez unika rozmow....
3. znow zawalilem klasowke....zamiast sie uczyc myslalem o rodzicach i o tym jak kiedys bylo fajnie....aaaa....no i Grzeskowi pomoglem naprawic komputer bo jak zwykle cos namieszal w systemie a tyle razy mowilem mu zeby sobie zainstalowal antywira ale on i tak robil po swojemu 4. kolejna bania z matmy ale nadrobie to bo to dopiero druga...dzis Kaska przedstawila mi swoja kolezanke Anke....chyba sie zakochalem....a w tym roku matura
5. podobno tato zdradza mame mowiac jej ze dluzej w pracy musi zostac....w szkole jako tako....jedynki poprawilem na dwoje....zawsze to cos aaaaaa do matury jeszcze kilka miesiecy.....ale zaczyna sie powoli jazda....powtorki z polskiego 6. ide z Anka na impreze musze sie jakos rozerwac, odreagowac caly ten tydzien byl do dup.y nic mi nie wychodzilo.... 7. Zajeb.sta impreza....ilu ludzi, kazdy mi mowi zebym sie wyluzowal i pier..olil problemy....jest weekend....w sumie maja racje....boli mnie glowa....anka dala mi jakas tabletke powiedziala ze napewno bol minie....i bede czul sie o wiele lepiej 8. Rzeczywiscie pomoglo troche dziwnie sie czulem...ale nagle zapomnialem o problemach...Anka powiedziala ze ma jeszcze pare takich to jakby mnie glowa bolala albo bym chcial zapomniec o problemach to mi da.... 9. Super nam sie uklada....przy Ance czuje sie taki wyluzowany i zapominam o calym swiecie....jak ja ją kocham 10. Starzy dalej sie kloca ale udaje ze mam to gdzies i wogole mnie to nie obchodzi.....w szkole przej.ane, sprawdzian za sprawdzianem a ja jak nie 1 to max 2 dostaje.... 11. Moja Ania i na to ma sposob....wlasciwie to jak ona to robi, ze nic nie robi a ma same 4 i 5....odpowiedziala ze to tak po prostu....spytalem czy na to tez ma jakies tabletki....i wiecie co - miala
12. Rewelacja, raz przeczytane i wszystko w glowie siedzi az sie nauczycielki dziwia ze nagle olsnienia dostalem 13. Koledzy sie ode mnie odsuwają mowia ze nie mam dla nich czasu ze sie zmienilem....w sumie mam to gdzies....mam Anie...fakt....nie gram juz z nimi w noge no i jakos tak w komputerach tez nie grzebie....ale co tam...mam Anie ona mnie kocha i jest dla mnie wszystkim 14. Koledzy cos mowia ze chyba biore prochy bo jakos tak dziwnie wygladam...smieszni jacys sa....wogole sie prawie juz do mnie nie odzywaja....kij i m w du.e....mam Anie....starzy sie dalej klóca...slyszalem ze sie rozwodza....troche mnie to zalamalo ale wzielem tablete...i juz o tym nie mysle..... 6 miesiace pozniej: 15. Starzy sie rozwiedli....mieszkam z mama zaczela pic, nie wraca na noc....w sumie w dupie to mam bo ja tez nie wracam....czasami siedze i mysle o tym wszystkim...ale w sumie mam to gdzies...chyba sie uzaleznilem od tabletek....biore ich coraz wiecej....bez nich swiruje....nauka coraz oporniej mi wchodzi....kumpli juz nie mam....Ania chyba jest w ciazy ale ostatnio zle sie czula i jest w szpitalu....zabronili mi sie z nia widziec....a ja ku.wa potrzebuje tych je.nych tabletek....nie wiem co mam ze soba robic....nosi mnie zaraz komuś przyp.dole...ide na miasto moze ktos bedzie mial tablety.... 16. Dzwonili ze szpitala...Anka nie zyje...przedawkowala nieodratowali jej...zacpala sie na maxa....do szkoly nie mam poco wracac, nic nie zaliczylem, niedopuscili mnie do matury...powiedziec o tym mamie? ona i tak ma to pewnie w dup.e tak samo jak mnie...musze cos wziasc zrelaksowac sie..... 17. wzialem 3....jaki swiat jest piekny....o widze Anie wola mnie zebym do niej przyszedl...no to ide....widze ja zblizam sie do niej ...widze ja widze zbliza sie tak szybko.... 18......artykuł w gazecie: Pociag pospieszny relacji x-y nie wyhamowal .... czlowiek wtargnal wprost pod nadjezdzajacy pociag.... oczywiscie to jedna z wersji samobójstwa nieumyślnego.......wersji moze byc tyle ile ludzi na swiecie, wcale nie musial sie nacpac i wpasc "nieumyslnie" pod pociag... - mogl w koncu zrozumiec w jakim jest bagnie ale ze nie mial odwagi ani sily aby walczyc ze samym soba ( podniesc sie z dna>sprobowac na nowo zyc itp.) wybral pociag lub drzewo nad rzeką - mogl zrozumiec swoj blad ale nie mial oparcia, wsparcia, do kogo sie zwrocic o pomoc, wszyscy ktorych znal, a dawniej by mu pomogli, odwrócili sie od niego...nie mogl zrozumiec tego....wybral drzewo... Jak temu przeciwdzialac? -Źródła problemow nie zlikwidujemy, problemy byly sa i beda, i choc jak mowi powiedzenie " jeden problem to nie problem, 100 problemow to jest problem" ale nie dla wszystkich. -Rozmawiac...ale jak ( polecam ksiazkę pt. Jak rozmawiać z tymi, co stracili nadzieję? autorstwa Krzysztofa Jedlińskiego) -Poradnie....ale jak doprowadzic takiego czlowieka do poradni? czasami taki osobnik nie daje "po sobie" poznac ze cos jest nie tak, a na wszelkie pytania odpowiada " jest dobrze" Poniżej przedstawiam arykuł pochodzący ze strony: http://www.ppp.jasnet.pl/?act=art ( <- na dole strony jest odnosnik do arykułu ) PÓKI NIE JEST ZA PÓŹNO – samobójstwa wśród młodzieży Dlaczego młodzi ludzie odbierają sobie życie? Jak rozpoznać sygnały, świadczące o tym, że ktoś zamierza odebrać sobie życie? Co można zrobić i jak reagować? Podobnych pytań jest wiele, jednak boimy się je zadawać i szukać na nie odpowiedzi. Temat śmierci, w tym śmierci samobójczej, pomimo rozwoju cywilizacji, jest nadal tematem tabu. Próbując omijać problem szerokim łukiem, mamy nadzieję, że sam się rozwiąże i zniknie z naszej codzienności. Niestety, tak się nie stanie. Rozmiar zjawiska prób samobójczych dokonywanych przez coraz młodszych ludzi wzrasta. Okres dojrzewania wiąże się z przeżywaniem silnych emocji i uczuć. To czas poszukiwań odpowiedzi na pytania o cel i sens życia, to moment określania kim jestem i kim chcę być. Rozwój biologiczny znacznie wyprzedza rozwój emocjonalny, co zaburza stabilność psychiki i rzuca na „huśtawkę nastrojów”. Dodatkowo na tę płaszczyznę nakładają się inne problemy: konflikty w rodzinie, brak porozumienia z rodzicami, kłopoty w szkole lub w grupie rówieśniczej, zawody miłosne. Presja współczesności, nakazująca stawać do wyścigu szczurów i bycia najlepszym, równie mocno piętnuje spostrzeganie świata przez wchodzącą w dorosłe życie młodzież. Nałożenie się wielu problemów, które uniemożliwiają zaspokojenie podstawowych potrzeb psychicznych: akceptacji, bezpieczeństwa, przynależności do grupy, potrzeba kontaktu emocjonalnego, aktywności, sensu życia może doprowadzić do nieadekwatnego postrzegana rzeczywistości, poczucia beznadziejności i nudy, często samotności i pustki w sferze wartości. Zdarza się też , że samobójstwo jawi się młodym ludziom jako przestrzeń wolności „To ja decyduje o moim życiu, o tym czy będę żył czy nie!”. W Internecie pojawia się coraz więcej stron zachęcających do popełnienia samobójstwa, opisujących najskuteczniejsze sposoby prowadzące do zgonu (powstał nawet poradnik dla przyszłych samobójców), pojawiają się blog lub grupy forum, których uczestnicy wzajemnie zachęcają się do pozbawienia życia. Próby samobójcze nierzadko mają charakter demonstracji, prowokacji, zwrócenia uwagi na swoje potrzeby. Nie bagatelizujmy żadnego z powodów, każdy jest równie ważny i każdy z nich może mieć tragiczne skutki. Życie w XXI wieku nacechowane jest dynamiką, szybkim działaniem i pędem za pieniądzem, karierą i posiadaniem. Zatrzymajmy się na chwilę i rozejrzyjmy się wokół siebie po naszym najbliższym otoczeniu – być może jest ktoś woła o pomoc i szuka wsparcia w kryzysie. PRZYCZYNY SAMOBÓJSTW Istnieje wiele przyczyn, przez które młodzi ludzie pogrążają się w myślach samobójczych. Do najczęstszych zalicza się: utrata bliskiej osoby; zawód miłosny; traumatyczne przeżycia (doświadczenie przemocy fizycznej lub psychicznej); nieuleczalna choroba; uzależnienia ( narkotyki, alkohol); brak akceptacji ze strony dorosłych lub rówieśników; silna presja zdobywania wysokich wyników (w nauce, sporcie) niska samoocena podtrzymywana przez otoczenie (ciągle wysłuchiwanie zdań typu „Jesteś beznadziejny”, „Nic z ciebie nie będzie”) zbyt wysokie wymagania w stosunku do możliwości dziecka oraz stałe okazywanie niezadowolenia z jego starań; zaburzenia osobowości; depresja; nerwica. Lekarze psychiatrzy i psychologowie stwierdzili, że ekstremalnie trudne warunki czy sytuacja osobista nie są same w sobie wystarczające, aby doprowadzić człowieka do samobójstwa. Najważniejsze jest to, że człowiek czuje się jak w pułapce i traci nadzieję na zmianę sytuacji na lepszą. Wówczas może pojawić się zespół zachowań zwany syndromem presuicydalnym lub przedsamobojczym. SYNDROM PRZEDSAMOBÓJCZY Syndromem przedsamobójczym można określić specyficzny stan psychiczny człowieka, na który składają się zarówno myśli, zachowanie, jak i towarzyszące temu emocje. Ma on silny związek z postrzeganiem siebie, swojego otoczenia i świata w jednym kolorze - czarnym.....Do cech syndromu przedsamobójczego (E. Ringel) zalicza się: Zawężenie, Hamowana, skierowana na siebie agresja, Fantazje samobójcze Zawężenie – dotyczy spostrzegania, jednostce wydaje się, że jest słaba, nic nie warta, bezsilna, osaczona, zdalna na pastwę losu – nie potrafi ocenić swoich realnych możliwości, ani spojrzeć na problem z różnych punktów widzenia. Sytuacja wydaje się beznadziejna, bez wyjścia. Doświadczenie zawężenia może nastąpić w wyniku: nieszczęścia losowego (nieuleczalne choroby, śmierć bliskich) przyczyną może być również uzależnienie. Przy zawężeniu myśli idą w jednym kierunku, świat wdziany jest w czarnych barwach, co wyzwala w człowieku strach, rozpacz, panikę lub przeciwnie lub pozorną obojętność. Spostrzeganie stosunkowi kontaktów z ludźmi jest także zaburzone. Osoba taka czuje się: odizolowana, opuszczona, niezrozumiana. Jednocześnie sama robi wszystko, aby swoje odczucia utwierdzać, dlatego odsuwa się od ludzi, rozluźnia kontakty z bliskimi, unika nowych znajomości. Odrzuca przy tym swoje zainteresowania, wartości przez nią wyznawane, teraz stają się obojętnie. Czuje się znudzona, pogrążona w beznadziejnej pustce. Ważna jest tutaj pomoc bliskich i specjalistów. Choć samo zawężenie, nie jest wstanie doprowadzić do samobójstwa, pozostawione same sobie, bez odzewu i pomocy bliskiego otoczenia, może połączyć się z pozostałymi, zagrażającymi życiu czynnikami: autoagresją i myślami samobójczymi. AGRESJA ZAHAMOWANA SKIEROWANA NA SIEBIE- często samobójstwo jest aktem pragnienia zabicia kogoś innego lub całej grupy innych ludzi, jest chęcią ukarania lub obarczenia poczuciem winy ludzi z własnego otoczenia. Prawo oraz zasady moralne zabraniają używania przemocy wobec innych ludzi, dlatego przeładowanie agresją i negatywnymi emocjami noszonymi wewnątrz siebie, prowadzi często do aktów autoagresji (samookaleczeń, prób samobójczych) FANTAZJE SAMOBÓJCZE – to pojawiające się natrętne, obezwładniające myśli: wizja siebie jako martwej osoby wyobrażanie sobie smutku i wyrzutów sumienia, jakie czyn może wywołać u bliskich osób; wizualizacji samego samobójstwa krok po kroku. Te trzy elementy w połączeniu, a więc zawężenie, fantazje samobójcze i zahamowana agresja skierowana na siebie są niezwykle niebezpieczne dla zdrowia i życia jednostki. Pojawiają się w tym czasie sygnały świadczące o pragnieniu śmierci. SYGNAŁY ŚWIADCZĄCE O CHĘCI POZBAWIENIA SIEBIE ŻYCIA Jako rodzice, pedagodzy, psychologowie pracujący z młodzieżą, nie stójmy bezczynie wobec problemów o jakich sygnalizują młodzi ludzie. Czasem ich zachowanie, słowa wołają o nasze zainteresowanie ich sprawami, jest to często nieme wołanie o pomoc, żeby je usłyszeć musimy, mimo kolejnych porażek, próbować rozmawiać, słuchać i być blisko nich. Istnieją mity dotyczące zachowań przyszłych samobójców, które niejako blokują pragnienie niesienia im pomocy, a mianowicie: JEŚLI KTOŚ CHCE POPEŁNIĆ SAMOBÓJSTWO, TO MILCZY; JEST TO NIEPRAWDA. Sygnały o zamiarach samobójczych nadaje znaczna większość samobójców. Wg badań ośmiu na dziesięciu samobójców wysyła takie sygnały. Jedni mówią o swoich zamiarach wprost, inni mniej bezpośrednio. Niestety paradoks polega na tym, że im wyraźniejszy sygnał, tym bardziej jest przez ludzi pomijany i uważany za nieprawdziwy. Zwracajmy uwagę na pewne zachowania: wypowiedzi typu „wybieram się w daleką podróż, z której nie ma powrotu”, „już niedługo nie będę wam przeszkadzać” „nie mam po co żyć, „beze mnie byłoby nam lepiej”, „nikt mnie nie potrzebuje” itp. rozdawanie swoich ulubionych rzeczy; wizyty w charakterze pożegnań; pisanie listów pożegnalnych pytania dotyczące umierania, sposobów umierania i ich skuteczności; opowiadanie o wizji swojego pogrzebu; zbieranie przedmiotów , które mogą świadczyć o tendencjach samobójczych ( żyletki, ostre noże, strzykawki, tabletki nasenne i silnie uspokajające, sznurki, liny, mapy miasta z zaznaczonymi odręcznie punktami dróg, wiaduktów, mostów, jezior itp.); przeglądanie literatury, stron internetowych poświęconych samobójstwu; zamknięcie w sobie, zanik kontaktów towarzyskich; błędne, nieobecne spojrzenie lub zmieniony ton głosu (pusty, bezdźwięczny) nagła euforia po okresie silnej depresji Powody, dla których osoby wysyłają sygnały o zamiarach samobójczych, często bezwiednie to: pragnienie otrzymania pomocy chęć poinformowania bliskich, o możliwości poniesienia straty chęć wywarcia presji na bliskich. Nie bagatelizujmy żadnych sygnałów, być może nie będą oznaką myśli o samobójstwie, mogą jednak świadczyć o tym, że nasze dziecko, uczeń, podopieczny ma problem. Pamiętajmy: rozmowa i bliskość z drugim człowiekiem to najlepszy sposób zapobiegania nieszczęściu. JEŚLI KTOŚ CHCE POPEŁNIĆ SAMOBÓJSTWO TO NIE MOŻNA TEMU ZAPOBIEC JEST TO NIEPRAWDA. Można zapobiec nieszczęściu. Specjalistyczna pomoc i dostrzeganie przez bliskich sygnałów, mogą w większości przypadków zapobiec niepotrzebnej śmierci. Nie możemy jednak brać całej odpowiedzialności za zaistniały problem na siebie, bo nie będziemy w stanie go udźwignąć, istnieje wiele czynników, na które nie mamy wpływu. To co jest więc istotne w pomocy to uwaga na drugiego człowieka, współtowarzyszenie, nieobojętność na jego problemy. Lekceważenie symptomów mogących świadczyć o planach samobójczych czy suche oddelegowanie do specjalisty i dalsza obojętność wobec osoby w kryzysie, może ją jedynie utwierdzić w przekonaniu o własnej bezwartościowości. Faktem jest, że pomoc specjalisty jest w tej sytuacji niezbędna, niemniej jednak równie ważne jest wsparcie, jakie mogą ofiarować bliscy, poprzez: • rozmowę, • pragnienie zrozumienia, • ofiarowanie pomocy i wsparcia. Przede wszystkim starajmy się wysłuchać . W rozmowie na tak poważny temat, trzeba zachować spokój, stworzyć atmosferę bezpieczną i wolną od zakłóceń (telewizji, radia, obcych ludzi, gwaru, trzasku). Istotne jest aktywne słuchanie, a więc słuchanie ze zrozumieniem pełnym koncentracji, bez oceniania, pouczania, chęci przejęcia kontroli nad rozmówcą. Nie należy gloryfikować w tym momencie życia, udowadniać jakie ono jest piękne i że warto żyć, to tworzy barierę z rozmówcą. Skupmy się na konkretnym problemie i razem postarać się szukać rozwiązań. Możemy wcześniej zasięgnąć rady specjalisty, czy to przez wizytę w poradni, punkcie konsultacyjnym, czy dzięki telefonowi zaufania. To dobra metoda, która nas jednocześnie wzmocni i da nam wsparcie w trudnych chwilach. POMOC SPECJALISTYCZNA Warto pamiętać, że współpracując ze specjalistami (psychologami, psychiatrami, terapeutami, lekarzami) możemy w znacznym stopniu pomóc bliskim, których zachowanie budzi nasz niepokój. Właściwa pomoc udzielona osobom, które zamierzają popełnić lub próbowały popełnić samobójstwo, nakierowana jest na: tworzenie twórczej postawy wobec życia; wykształcenie motywacji altruistycznych; kształtowaniu umiejętności rozwiązywania problemów; umiejętności rozładowania stresu. Najważniejsze, by osoba uwierzyła, że: nie warto rezygnować z siebie, nie należy ulegać konformizmowi, nie ulegać frustracji lub załamaniu w obliczu trudności, ale starać się je pokonywać trzeba chronić siebie zarówno w okresie sukcesu, jak i klęski, aby osiągnąć cel, trzeba realnie ocenić sytuację, i czekać na moment, w którym jest on możliwy do osiągnięcia, warto prosić o pomoc innych i umieć współpracować z nimi, a nie biernie podporządkowywać się jestem odpowiedzialny za siebie i innych bliskich mi ludzi. JASTRZĘBSKIE OŚRODKI WSPARCIA I POMOCY PSYCHOLOGICZNEJ • Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna ul. Wrocławska 12, 44-330 Jastrzębie Zdrój tel. (032) 471 78 78 www.jasnet.pl/ppp/ email: ppp@um.jastrzebie.pl udzielanie specjalistycznej pomocy psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej i terapeutycznej dzieciom, młodzieży, rodzicom, nauczycielom • NSZOZ "NEUROMED" Centrum Terapii Nerwic, Depresji i Uzależnień Jastrzębie Zdrój 1 Maja 20, tel. 4767355; 4764582 • Niepubliczny Zakład Opieki Psychiatryczno- Psychologicznej „Variusmed” ul. Wrocławska 12, Jastrzębie Zdrój tel. (032) 47 31 679 zakład prowadzi poradnię dla osób uzależnionych i współuzależnionych • Ośródek Pomocy Społecznej Al. Piłsudskiego 60, Jastrzębie Zdrój tel.(032) 47 85 358; 47 85 285 przy OPS dział Grupa Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie TELEFONY ZAUFANIA Infolinia przeznaczona dla osób z problemami psychicznymi lub ich rodzin. tel. (22) 885 84 83 (pon.–pt. 11.00 - 19.00) Infolinia ta ma wspierać pacjentów i ich rodziny, udzielać odp. na pyt. oraz przekazywać informacje o najbliższych placówkach. "Niebieska Linia" Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie tel 0 801 1200 02 (pon - pt: 10:00-22:00, sob. i św: 10:00-16:00) Jeśli jesteś ofiarą, sprawcą lub świadkiem przemocy domowej, pod tymi numerami telefonów uzyskasz pomoc: Płatny pierwszy impuls 24h linia wsparcia dla osób zaginionych i ich rodzin Telefon prowadzi ITAKA - Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych. tel. (0-801) 24 70 70 całodobowy Telefon Zaufania ''Kontakt'' Jastrzębie Zdrój tel. 47-17-878 (pon – pt.:18.00-22.00) Telefon Zaufania Dla Rodziny Jaworzno tel. 6162-779 Telefon Kryzysowy Katowice tel. 205-38-88 całodobowy Anonimowa policyjna linia specjalna tel.0 800 20 148 całodobowy Połączenie bezpłatne. Autor: Barbara Gajda Baran - 2007-09-26, 20:17 hmmm jak na ten temat patrze tak jak ktos kiedys myslal o samobojstwie to kiedys raczej do tego tematu powroci , ja swojego czasu mimo ze bede mial dopiero 19 lat jak na ten wiek przezylem duzo i duzo widzialem i sam duzo problemow mialem ale NIGDY nawet mi to do glowy nie przyszlo / ciekawy jestem co mysla osoby chcace sie zabic o swoich rodzicach ? w ich sercach pozostaje wielka krwawiaca dziura ! Nie trafia do mnie gadanie o braku kontroli nad soba , o tym ze zabije sie bo mnie dziewczyna rzucila , albo nie ma dragow w miescie to sie rzuce z mostu ? Moze tutaj chodzi o psychike ? Trzeba sobie usiasc i w glowie wszystko ukladac , czesto samobojstwo to tez impuls ale SZKODA ZYCIA bo zycie jest piekne
Dalville - 2007-09-27, 02:57 Bardzo szybkie sądy formułujecie, że to niby łatwo, że przyczyny leżą zawsze w środowisku z jakiego się wyrasta, i temu tam podobne. Jest co najmniej kilka możliwych do wyróżnienia typów samobójczych, także wyciąganie jakichś ogólnych wniosków co do motywów i w ogóle cech, jakie powinien każdy doszły lub niedoszły samobójca posiadać, jest błędem, i to dość sporym. Osobowość neurotyczna popełni samobójstwo pod wpływem impulsu- po prostu zrobi to i tyle, pamiętajmy o tym, że każdy z nas może się smucić, każdy może nawet przeżywać dotkliwą w swoim mniemaniu tragedię, ale już nie każdy odczuje ją jako *jedyny* stan emocjonalny; u człowieka tak odczuwającego zachwiania jest pewna ciągłość- nie ma wybiegania czy powrotu do innych emocji, nie ma tu miejsca na żadne prawdy obiektywne, jeżeli się tak czuje, to tak po prostu jest. To jeszcze jakoś do schematu pasuje. Ale co powiecie o samobójstwie całkowicie intencjonalnym, wynikającym z- powiedzmy to tak- przekonania, że wraz z trwaniem życia nie następuje w ogóle żaden przyrost jakościowy, za to 'przyrost' się strachu- jak najbardziej? Czyli coś klasycznego na tle egzystencjalnym. Pełną autopsję z uczuć człowieka można mieć tylko w literaturze, także niech przykładem będzie taki Kiryłow od Dostojewskiego =] Do takich ludzi nie można przykładać łatki, że złe środowisko czy źli rodzice, bo człowiek po części też wyrasta sam z siebie. Liczba tego typu samobójstw zawsze będzie stała, i nie można temu przeciwdziałać. Także chodzi mi po prostu o to żeby nie uogólniać i nie szukać jakichś wspólnych recept =] jadore - 2007-09-27, 08:09
K.B - 2007-09-27, 11:04
W tym momencie skazujesz na niebyt lata badań, prowadzenia statystyk, terapii z niedoszłymi samobójcami itp. itd. Przypadki o których piszesz to skrajności. W zdecydowanej większości samobójcami są ludzie, którym można było pomóc, własnie poprzez znalezienie tego wspólnego mianownika i zatrzymanie tej fali złych myśli prowadzących do końca. Bardzo dobrze, że nie popadzasz w schematy i traktujesz każdego człowieka jako autonomiczną jednostkę, jednak należy pamiętać, ze jesteśmy biologiczym organizmem i rządzą nami jakies zasady - także w sferze samobójstwa. Poza tymi osobowościami mające po prostu skłonności samodestrukcyjne, o których wspomniałem w poprzednim poście, są również ludzie, na których znaczący wpływ miało środowisko lub/i jakiś bodzieć, który złamał im psychikę i pchnął do tego czynu (o czym zresztą sam wspominasz). Także lepiej badać i pomagać, niż nie robić nic w tym kierunku. Takie to moje skromne zdanie. Dalville - 2007-09-27, 13:12 Dobrze, to wszystko prawda. Ale żeby sporządzić statystykę trzeba mieć komplet danych, czyli najczęściej trafiają do niej osoby już po pierwszej próbie samobójczej. Takim jest już dużo łatwiej pomóc. A nadal trzymając się statystyki- jaka jest najskuteczniejsza (choć niekoniecznie najzdrowsza) profilaktyka? Środki farmakologiczne, tyle że na to ciężko jest się samemu zdecydować. Pozostałe metody można w 90% przypadków o kant stołu rozbić, bo sygnały wysyłane przez przyszłego samobójcę są najczęściej zbyt subtelne. No chyba, że ktoś jest jakimś ekshibicjonistą emocjonalnym, ale to jest jeszcze inna kategoria. HS-R - 2007-09-27, 13:22 Jeśli ktoś chce większą ilośc artykułów na temat samobójstw to niech napisze do mnie na PW. Są z różnych dziedzin, jednak dominują pedagogiczne i psychologiczne. qvist - 2007-09-27, 15:36 Co jak co, ale często powodem samobójstw są naciski ze strony rodziców na różne sprawy (przede wszystkim nauka) , różnie niepowodzenia życiowe (przede wszystkim związki i miłość bez odwzajemnienia ). Ale takie zachowania mogę podsumować jednym słowem - tchórzostwo i nie boje się tego powiedzieć, taka jest smutna prawda. K.B - 2007-09-27, 16:03
Niekoniecznie. To w dużej mierze zależy od zapytania. Można przeprowadzać ankiety wsród ludzi nie mających za sobą próby samobójczej a dotyczących bezpośrednio czy też pośrednio tego zagadnienia. Zawsze daje to jąkaś wiedzę. Chociażby jakie tematy poruszać z młodzieżą, a które mogą ich trapić. Nie dyskredytowałbym tego, nawet mimo widocznych niedociągnieć.
Środki farmakologiczne powinny być stosowane w stanach depresyjnych, w których doszło już do zmian chemicznych w mózgu. Niestety Amerykanie mają swoją manie łykania prozaku, ilekroć rozboli ich głowa
Ja nie mówię o profilaktyce wymierzonej bezpośrednio w samobójstwa, bo samobójstwo planują, bądź popełniają ci, którzy mają już jakieś zaburzenia. Chodzi Ci o terapie z ludzmi, którzy JUŻ mają problem, a mi o niedopuszczanie by ten problem zaistniał. Skuteczniej prowadzić profilaktykę zdrowia psychicznego, czyli zapobieganie stanom, mogącym do tego prowadzić, a w tym może pomóc szukanie tych wspólnych mianowników.
Patrz wyżej. ps wystygły mi ziemniaczki i kotlecik jedynie ogóreczek mi nie wystygł, bo był zimny.
smooth - 2007-09-27, 19:42
Wydaje mi sie, że mniej więcej "kumam" intencje Twojego głosu w tym temacie, lekko uderzające w stronę filozoficznych rozważań ... i to mogły by być całkiem ciekawe rozważania ...jednak powyższe stwierdzenie o braku przyrostu jakościowego w życiu oczywiście nie można / nie należy traktować jednoznacznie. Bo tak. Od strony filozoficznej ..trochę dekadenckiej i nutką podejrzenia o syndrom geniusza (jeśli takowy istnieje, a jeśli nie to wymyślimy w kontekście tego tematu.. ) fakt, że nie widzisz przyrostu jakościowego w życiu może wynikać z przekonania, że wszystko w życiu osiągnęliśmy przy jednoczesnym założeniu, że nie ma dla nas głębszych wartości u podstaw, których leżą relacje z bliskimi.. i jesteśmy sobie sami my w swojej samotnej "progresywnej" wędrówce i dochodzimy na kraniec swojego świata...patrzymy w lewo, w prawo, do tyłu.. nie ma nikogo... patrzymy przed siebie...nie ma nic.. cóż jedyny możliwy / sensowny krok to krok na przód..(w nicość)
Oj ileż moglibyśmy cytatów tutaj użyć i obmawiać ich wzniosłość patetycznie mówiąc o życiu lub nieżyciu ...można by wtedy zarzucić cytatem Attolosa, przyjaciela Seneki .."Życie to rzecz mało wzniosła i istotna.... Pragnąć śmierci może nie tylko człowiek mądry, dzielny lub nieszczęśliwy, ale też po prostu wybredny" ..ale może to dziele filozoficznym znalazło by lepszy grunt pod rozważania.. Osobiście w tym temacie uważam za sensowniejsze skupienie się na tej bardziej prozaicznej, ludzkiej, emocjonalnej płaszczyźnie problemu I teraz patrząc od strony bardziej życiowej Twoje stwierdzenie o braku przyrostu jakościowego, może wynikać owszem z zatracenie wartości.. może z odczuwania pustki emocjonalnej.. może z głęboko i cicho rozwijającej się depresji.. może..... ale nie koniecznie, a może nawet na pewno nie będzie związana z brakiem możliwości rozwoju.. perspektywy na dalszy wzrost jakościowy w życiu... po prostu możliwe, że upadliśmy i widzimy beton...a wystarczy podnieść głowę...zobaczyć że coś się pojawia na horyzoncie.. potem poczuć siłę by wstać i zobaczyć tego więcej.. a potem poczuć siłę by zrobić krok ..a potem następny..żeby to dotknąć ..żeby to zdobyć... a idąc dalej będziemy widzieć coraz więcej.. spokojnie nie chodzimy po okręgu..ani też nie dojdziemy do krańca świata.. Niestety jeśli mamy takie wrażenie tzn. że dopadła nas mroczna strona umysłu.. demon.. który mąci percepcje.. dobrze, żeby ktoś to zauważył.. dobrze żebyśmy byli świadomi tego, że takich demonów w dzisiejszym dynamicznym świecie jest mnóstwo..
No niestety w natłoku codzienności... często nie jesteśmy nastawieni na ich odbieranie Rozmowy o samobójstwach można rozpatrywać na wielu płaszczyznach, ale niebezpieczne będzie rozróżnianie między prawdziwymi samobójcami , a manipulantami, czy histerykami, gdyż rezultatem może być minimalizowanie znaczenia prób samobójczych, czy też o nich mówienia… Mimo wszelkich uwag o jakości wychowania.. o delikatności w wychowaniu.. zawsze należy mieć uszy nadstawione na wołanie o pomoc , które zdecydowanie jest sygnałem, że ktoś nie potrafi samodzielnie poradzić sobie z trudną sytuacją życiową.. JOKER - 2007-10-03, 23:42 Jak ktoś ma nierówno [pod sufitem brakuje jemu czegoś ćpa pije wącha kleje itp itd to nie ma sie czemu dziwić rozumiem ze ktoś może mieć problemy rodzinne z dziewczyną itp ale to nie jest od razu powód do tego zeby sobie życie odbierać dla mnie to czysty !!!kretynizm!!! kilku mniej... Vento - 2007-10-04, 18:46 To straszne co narkotyk może zrobić z człowiekiem... do czego może doprowadzić. Dobrze że nasza straż jest niezawodna
edit by smooth Ogarnąłem w poście
JOKER - 2007-10-04, 19:12 Dzisiaj miał incydent taki na ul. Jerzego dziewczyna próbowała wyskoczyć z ostatniego piętra ale ze skutkiem negatywnym straż interweniowała z tego co się dowiedziałem Ta o to dziewczyna była naćpana pewnie beknie sie to nie jednemu.A tak na marginesie dla mnie tacy ludzie mogą sie powybijać wszyscy bo dość że siebie zabiją to mogą jeszcze kogoś pociągnąć za sobą.To jest dla mnie jakiś obłęd rozumiem są w życiu sprawy momenty trudne czasami wręcz przerastające nas samych miałem kilka takich momentów przerastających mnie samego ale to nie jest od razu powód żeby sobie odbierać życie Kretynizm Ostatni Jak Dla Mnie!!! ----posty scalono---- Vento napisał/a: Słyszałem plotki że chłopak ją rzucił... Ale to są tylko plotki... nic z tych rzeczy uciekała przed policją słyszałem jak próbowali ja ratować ale skończyło się na tym że wyskoczyła i spadła na poduszkę powietrzną i do szpitala ja bym ją nie zabrał do BCM tylko na ul.nysańską!!!
|
