[yasiu]

Rocznicę 10-lecia obrony województwa świętujemy uroczyście. I kombatanci, którzy zainicjowali i uczestniczyli w wielkim obywatelskim zrywie na rzecz utworzenia specyficznego "Łopolskiego". I beneficjenci - ludzie, którzy nie angażowali się wówczas w tę kampanię, ale dziś z tamtego historycznego zrywu Opolan czerpią różnorakie korzyści - w języku potocznym: mają stołki.

Kombatanci, nieco rozgoryczeni słabą kondycją regionu, żalą się, że mamy pecha do władz, a beneficjenci wychwalają z kolei, jaki to niesamowity rozkwit nas czeka w niedalekiej przyszłości.

Zarząd województwa w trosce o optymistyczny wizerunek regionu wydaje lekką ręką olbrzymie środki na realizację tandetnej promocji, opartej na wyjątkowo kiepskim sloganie "Opolskie kwitnące". Realizacja wielowątkowej promocyjnej kampanii "kwitnienia" pochłonie kolejne dziesiątki, jeśli nie setki tysięcy złotych, ale czego nie czyni się dla propagandy sukcesu, zwłaszcza przy medialnej okazji 10-lecia.

Fajerwerki miały się zacząć od ozdobienia Wieży Piastowskiej w girlandy żółto-niebieskich kwiatów, spowite iluminacją świateł. Ukwiecić sypiącą się wieżę to tak, jakby gospodyni polukrowała zakalec i wmawiała gościom, że to oni mają coś nie tak z podniebieniem. Dobrze, że tych girland na wieży nie powieszono. Miejmy nadzieję, że ta kasa, którą władze chciały wydać na sztuczne kwiatki, czyli na promocję wieży, zostanie przeznaczona na jej remont i jakieś niebanalne zagospodarowanie.

Zamiast kwiatków na wieży lud się naje do syta śląskiego kołocza. Już starożytni dali nam przepis na medialny sukces: chleb dla ludu jest koniecznym i sprawdzonym w każdej epoce dodatkiem do igrzysk.

Dziś pora byłaby na publiczną licytację sukcesów i porażek, pora na starcie kombatantów i beneficjentów. Ale z powodu miałkości opozycji, zatracenia wśród niedobitków tzw. elit opolskich odwagi albo też chęci do rzeczywiście rzetelnych debat - do żadnego starcia nie doszło.

Zespoły ludowe, folklor, orkiestry dęte, kołocz - takie jest "Łopolskie" na 10-lecie. Przaśne, ale własne.

Pogrzebany wielki Śląsk

Województwo opolskie bynajmniej nie powstało w roku 1998. Istnieje od roku 1950. Jednak wraz z reformą administracyjną kraju - likwidującą 49 małych, a tworzącą w założeniu 12 dużych, silnych jednostek, mogących samodzielnie działać i konkurować w Unii - województwo opolskie miało zniknąć z mapy Polski. Jednak Opolanie zaprotestowali przeciw włączeniu pod skrzydła dynamicznego i bardziej skutecznego Wrocławia, zaś wręcz z pogardą odrzucili mariaż z Górnym Śląskiem - w opiniach Opolan: dymiącym, brzydkim, zacofanym. Opolskie "pod Katowicami"? Przenigdy!

Bronią, która pozwoliła wygrać bój o region - co nie udało się Słupskowi, Koszalinowi, Częstochowie - była swoista, tradycyjna "opolskość", z jej charakterystyczną zgodną symbiozą silnej, skoncentrowanej mniejszości niemieckiej, polskich repatriantów, śląskich autochtonów.

I na transparentach, i w sercach ukuł się w roku 1998 wyrazisty twór pod nazwą "Opolszczyzna". Jednocześnie powstała jakaś niepisana, ale wyraźna zmowa nieużywania ani urzędowo, ani potocznie określenia "Śląsk Opolski". Tak, aby jeszcze bardziej uwypuklić niezależność Opolskiego od brzmiącego wrogo, pachnącego węglem, kojarzącego się brzydko Śląska.

I odtąd w opolskich mediach czytamy nieustannie takie oto relacje: "Na Śląsku pada deszcz (czytaj: w województwie śląskim). Albo: "Dolny Śląsk i Śląsk promują się wspólnie z Opolszczyzną jako makroregion na targach turystycznych".

Oto po 10-letnim urzędniczym i medialnym praniu mózgów okazało się, że Opolskie to coś pomiędzy Dolnym Śląskiem a Śląskiem. Ten fatalny podział historycznej, kulturalnej jakości, jaką zawsze stanowił Śląsk w Europie, na karykaturalne, niezrozumiałe dla Europejczyków tworki "Dolny Śląsk", "Śląsk", "Opolszczyzna" osobiście uważam za największą porażkę, jaką zgotowała mojemu regionowi reforma administracyjna Polski - i to na naszą prośbę.

10 lat utrwalania złych nazw zrobiło swoje. Prawdziwy, przebogaty, dumny i wielki Śląsk/Schlesien/Silesia już nie istnieje, został skutecznie pogrzebany. Śląsk to obecnie dynamicznie rozwijające się Katowice, Śląsk to przebojowy, na wskroś europejski Wrocław. A Opolszczyzna? To swojska prowincja, położona przy autostradzie A4 "pomiędzy Śląskami".

Polityczny łańcuch beznadziei

Co pozostało dziś z tej opolskiej wyrazistości i zgody? Czy kombatanci i beneficjenci podadzą sobie po 10 latach ręce w czymś podobnym do ówczesnego Łańcucha Nadziei, który dziesiątkami kilometrów, uformowany przez 100 tysięcy osób, ciągnął się wzdłuż trasy E-40?

Prof. Dorota Simonides, inicjatorka Łańcucha, mówi, że chyba byłoby to niemożliwe. Zbyt głębokie rowy wykopali pomiędzy sobą sami Opolanie przez tych 10 lat. Czyja to wina? Paweł Kukiz, znany opolski muzyk, twierdzi, że to wina władz - "rozmamłanych, bez pomysłu, ignoranckich". Dziś taki łańcuch powinien się kończyć przed opolskim ratuszem i urzędem wojewódzkim czarnymi flagami - dodaje Kukiz.

Janusz Wójcik, inicjator i szef ówczesnego OKOP-u (Obywatelski Komitet Obrony Opolszczyzny), też nie wyraża się dobrze o władzach samorządowych regionu. Pisze w "NTO": "Rządzą nami ciepłe misie". I sumuje: "Jestem dumny z tego, że wymyśliłem i założyłem OKOP, ale jak patrzę na nasz region dziś, zaczynam się bać, czy nie oszukaliśmy wtedy ludzi".

Największą blizną Opolszczyzny minionych 10 lat jest opolska afera ratuszowa, która rozsławiła województwo na cały kraj i tak skutecznie, że dziś Opole kojarzy się w Polsce - oprócz Festiwalu Polskiej Piosenki - właśnie z korupcją. Z powodu tej afery Opolskie już raczej nigdy nie postawi na lewicę.

Po jej kompromitacji do władzy na Opolszczyźnie mógł się dorwać byle kto, wystarczyło, że nie był uwikłany w uczucia do SLD. Opolski PiS, mający wyjątkowo słabą reprezentację polityczną, rządził źle. Dziś równie zła jest opozycja. O Mniejszości Niemieckiej wspominać nie warto, bo jej obecność we współrządzeniu województwem w zasadzie tylko przeszkadza ze względu na wyjątkowo nieudaną obsadę osobową stołków w urzędzie marszałkowskim.

MN miała być w deklaracjach politycznych i gospodarczych pomostem, bramą, partnerem w dialogu, a jest zwiędłym kwiatkiem.

Dlatego wiatr w żagle opolskiej polityki triumfalnie dmucha Platforma. Unika sporów, kontrowersyjnych postaw. Stara się, by jej medialny wizerunek, wypracowywany przez marszałkowski sztab PR, był wzorowy, ładny, dobrze wychwalony, poparty fotografią z przecięcia, zebrania, spotkania. Taka zagłaskana polityka zawodzi na dłuższą metę. Na Opolszczyźnie co innego mówią ludzie, a co innego twierdzą władze. Politycy odsuwają się od społeczeństwa, uprawiając politykę dla siebie, aby zadowolić swe partie.

Opole - największy przegrany

Największym przegranym tego 10-lecia jest miasto Opole. Opolanie przy każdej okazji krytykują osamotnionego, bez przywódczej ikry prezydenta Ryszarda Zembaczyńskiego i beznadziejnie skłóconą radę miasta, złożoną w dużej mierze z ludzi bardzo młodych i niedoświadczonych. Jedni tęsknie spoglądają na Wrocław, na Dutkiewicza, inni wspominają z sentymentem silnego "Papę"... Już Nysa, Kędzierzyn-Koźle, Brzeg rozwijają się bardziej dynamicznie, więcej się dzieje, na opłotkach regionu lokują się poważni inwestorzy.

A Opole jeszcze straciło duszę, wygoniło z rynku życie, postawiło na marnych urzędników miejskich. Przez minionych 10 lat nie udało się zbudować w zasadzie niczego, co warto byłoby utrwalić na pocztówce z początków XXI wieku. I nadal nie ma pomysłu, jak, gdzie, za co stworzyć Muzeum Polskiej Piosenki, za ile i za czyje pieniądze wyremontować symbol tej piosenki - opolski amfiteatr.

Wciąż nie wiadomo, czy helikopter powinien lądować na szpitalnym parkingu, skoro robi hałas, i czy to dobrze, że chcemy mieć własne lotnisko regionalne. Setki opolskich "gastarbajterów" blokują codziennie najbardziej centralne miejsce miasta: parking przed dworcem PKP, gdzie z tobołami czekają na odjazd do Niemiec i Holandii.

Przedsiębiorczy Opolanie wyjeżdżają do innych województw, gdzie robią solidne kariery, młodzi emigrują za granicę. Aby przeczekać, doczekać, aż region wystarczająco "zakwitnie", żeby warto było w nim żyć.

Ratusz, jakby nie dostrzegał olbrzymiego problemu opolskich migracji, chwali się na swojej stronie internetowej, że wg miesięcznika "Forbes" Opole zajęło trzecie miejsce w kraju pod względem liczby zarejestrowanych firm z udziałem kapitału zagranicznego. Statystyka i "pijar" się liczą. Nikt nie dopowiada, ile wśród tych firm jest agencji pośrednictwa pracy w Holandii, Irlandii, Austrii... To także nie jest przypadek i też nie powód do dumy, że Opolskie jest liderem w kraju, jeśli idzie o liczbę wydanych pozwoleń o pracę dla obywateli Ukrainy i Mołdawii.

Odtąd będzie lepiej

Kubły zimnej wody wylewają się na nasze głowy przez tych 10 lat nieustannie. Przy beznadziejnych próbach rozwiązywania problemów, z jakimi borykać się począł mały, słaby region, nietraktowany po partnersku ani przez Warszawę, ani nawet przez sąsiednie województwa. Za mały i za słaby, żeby się liczyć w grze o wielkie unijne pieniądze: na ratowanie wód, które zamieniają się w szambowiska, na rewitalizację unikatowych w skali kraju parków, na dziedzictwo kulturowe, edukację, innowacje, na rozwój.

Ponieważ region dryfuje, opuszczają go ludzie najcenniejsi: młodzi, na razie biedni, ale z niebanalnymi pomysłami, inicjatywą, żyłką przedsiębiorczości. Emigrują gdziekolwiek: na Zachód, do Warszawy, Wrocławia, Krakowa. Byle dalej od prowincjonalnej zawiści i zaduchu, od niemożności rozwinięcia skrzydeł - wprawdzie we własnym, ale jakże odpychająco ubogim duchowo domu.

Brak liderów, brak rąk do pracy, brak samokrytycyzmu władz, brak wyrazistych perspektyw... Opolskie dryfuje.

Ale odtąd wszystko się odmieni. Odtąd, czyli po jubileuszu. Opolskie świętuje 10 lat. Niech kwitnie nam!

Źródło: Gazeta Wyborcza Opole

[przem]

[Soroslaw]

Koszalin ma niecałe 20tys mieszkańców mniej od Opola. Częstochowa natomiast 2x tyle
Powierzchniowo już nawet Kędzierzyn jest większy od Opola

[beneck]

[przem]

I oby jak najszybciej je zlikwidowali. Ja nie wiem z czego się cieszyć, że zostało obronione? Według mnie nie ma się tu czym cieszyć. Wątpię, że będzie lepiej. Moim zdaniem tak samo będzie.

[zipi]

Pozostawienie woj. polskiego to nie był prezent dla mieszkańców, ale prezent dla wielkiego sąsiada Niemiec i Mniejszości Niemieckiej. Przecież ci z mniejszości w woj. śląskim zgubiliby się, nikt by ich nie zauważał. Teraz mają w połowie województwa większość i władzę. A Brzeg, Nysa i Namysłów są po to, żeby troszkę mniejszość zneutralizować i wyrównać proporcje.

[yasiu]

To może zrobić kolejny łańcuszek?

Łańcuszek który biegłby po granicach naszego powiatu, ominąłby jedynie granice z Dolnym Śląskiem wtedy pokazało by się, że chcemy się odizolować od tego tworu jakim jest opolskie.

[Radek W.]

powtórzę do znudzenia pytania, które zadawałem przy kampanii wyborczej do samorządu:

1. Skąd pewność że nas ktokolwiek chce/zaprasza do Dolnośląskiego? Czy ktokolwiek cokolwiek na ten temat wie? Sądzę, że bez woli władz Dolnego Sląska to my sobie możemy chcieć nawet dołączyć do macierzy nad Mekongiem.

2.Skąd pewność że Brzeżanom w Dolnym Śląsku będzie lepiej? O kasę unijną czy samorządową i tak trzeba konkurować i tak, jeżeli sobie nie radzimy albo radzimy słabo w województwie gdzie jesteśmy 4 czy 5 co do wielkości miastem to jak będziemy sobie radzili gdzie będziemy na smętnym 30 czy 40 miejscu? Przecież to nie zależy od województwa do którego się administracyjnie należy, ale od sprawności własnego samorządu i (tak ! tak!) obywateli.

3. Mniejszość Niemiecka - o tyle niewiele ma do rzeczy, że jej prawa, tak jak każdej mniejszości - muszą być zagwarantowane, czy znajdzie się w tym czy innym województwie musi mieć zagwarantowany wpływ na rządzenie regionem. W przypadku gdy władze centralne dokonają takiego podziału, który zmieni stosunki liczebne w danym regionie (czyli np. wszystkie powiatu zamieszkiwane przez mniejszość wejdą do ludnego Sląskiego) to musi jej zagwarantować analogiczne prawa jakie miała. innymi słowy, na ile zgłębiałem to zagadnienie - MN i tak musiałaby mieć podobny parytet jak w Opolskim. Sądzę, że jakby dobrze tym pograła, to by jeszcze wyszła na swoje, w końcu lepiej jest zarządzać i mieć wpływ na całe Sląskie (czyli Katowickiego) niż perfyeryjne i mało znaczące opolskie.

[barmanik]

[beneck]

[Franco Zarrazzo]

[Radek W.]

1. Zadając pytanie o to kto nas tam chce nie miałem na myśli kilku wypowiedzi na forach internetowych bo nimi mozna podeprzeć dowolną tezę na dowolny temat, nawet taki, że 11.09.2001 Nowy Jork zaatakowali marsjanie. Pytałem skąd pewność że władze samorządowe Dolnośląskiego na nas czekają? Bo co z tego że zrobi się referendum i załóżmy że lud Brzegu powie, że chcemy do Dolnośląskiego skoro nie wiadomo czy tam ktokolwiek powie "witamy na pokładzie"

2. W kwestii pieniędzy z kasy samorządowej i unijnej nie wiem czy znajduje potwierdzenie zasada że lepiej grząc tyłek na ławce rezerwowych w pierwszej lidze niż grac w ataku w drugiej. Przede wszystkim obecny okres programowania to lata 2007-2013 doliczając z zasady n+2, która w przypadku Polski brzmi n+3, mamy 2015-2016. Na ten czas unijne fundusze będą lada moment podzielone i nawet od jutra będąc w Dolnym Śląski fige z nich byśmy zobaczyli.

3.Pozoztsaje kwestia targu z MN bo odłączenie się Brzego, Nysy i Namysłowa od Opolszczyzny to koniec tego województwa w ogóle lub w obecnej postaci.

I ostatnie - nie wiem czy nie byłoby możliwe, czy nasze władze takie starania poczyniły, żeby jednak w pewnym sensie w aglomerację wrocławską się włączać właśnie komunikacyjnie na własną rękę. Województwu się to nie spodoba, ale sporo Brzeżan ma swoje żywtone interesy we Wrocławiu.

[beneck]

[Franco Zarrazzo]

[beneck]