Brzeska Fabryka Maszyn Pzillas zarejestrowana spółka z.o.o., Schönauer Straße 2 (Ziemi Tarnowskiej), założona w roku 1862 przez inżyniera Roberta Pzillasa na terenie dawnego brzeskiego miejsca straceń nad Odrą
- Macie więcej informacji o tym miejscu straceń?
Książeczka, z której pochodzi ten materiał ma też rozdział o kościołach ( kilka kartek i zdjęcia), jeżeli ma Pan chęć, to mogę zamieścić scany w temacie "Kościół Św. Trójcy", może się przyda?
Ponawiam pytanie!!Czy nikt nie słyszał o wypadku więzniarki pod koniec lat 40-tych zaraz po wojnie na ul.Wrocławskiej,ponoć spaliło się żywcem kilku więźniów przewożonych pezez Urząd Bezpieczeństwa
- Macie więcej informacji o tym miejscu straceń?
Książeczka, z której pochodzi ten materiał ma też rozdział o kościołach ( kilka kartek i zdjęcia), jeżeli ma Pan chęć, to mogę zamieścić scany w temacie "Kościół Św. Trójcy", może się przyda?
Dziękuję za propozycję, jednak sam jestem w posiadaniu wspomnianej pozycji i właśnie zamieściłem tłumaczenie fragmentu tekstu, mówiącego o kościele św. Trójcy. Jest tam też mowa o miejscu straceń. Pozwolę sobie przy okazji zauważyć, że lista brzeskich fabryk jest jeszcze niepełna (są jeszcze nieco ponad 2 strony) i że postaram się ją w najbliższym czasie uzupełnić.
Pozwolę sobie przy okazji zauważyć, że lista brzeskich fabryk jest jeszcze niepełna (są jeszcze nieco ponad 2 strony) i że postaram się ją w najbliższym czasie uzupełnić
Odpowiedź jest dość prosta. Były to bocznice towarowe. Pierwsza prowadziła do cukrowni Löbbecke, która do II wojny istniała w miejscu dzisiejszej hali sportowej na Oławskiej.
Na załączonym obrazku, pochodzącym z planu miasta z roku 1910 widoczny jest przebieg tej linii. Symbolami drzewek zaznaczyłem rosnące niegdyś wzdłuż niej topole, częściowo zachowane, przez co jeszcze dziś można odczytać jej przebieg - przynajmniej na środkowym odcinku.
U dołu zdjęcia z widokiem czerwonych koszar, znalezionego na allegro, można (z odrobiną dobrej woli) dostrzec tory oraz podniesiony szlaban przy skrzyżowaniu dzisiejszych ulic Robotniczej i Wolności, a nieopodal budkę, przypuszczalnie również związaną z bocznicą.
Te topole do dziś dnia stoją sobie w rzędzie pod kątem do ul. Piłsudskiego, zaraz za budynkiem, gdzie kiedyś była piekarnia, a teraz jest apteka. Tę bocznicę zlikwidowano w 1932 roku. Ponoć jeszcze przed wybudowaniem osiedla przy ul. Słowiańskiej, bliżej ul. Piłsudskiego można było znależć restki torów. Tory tej bocznicy przebiegały również przez teren, gdzie teraz stoi kamienica narożna między ul. Piłsudskiego i Robotniczą. Wybudowano ją w drugiej połowie lat 30-tych, po likwidacji tej bocznicy.
Pozwolę sobie przy okazji zauważyć, że lista brzeskich fabryk jest jeszcze niepełna (są jeszcze nieco ponad 2 strony) i że postaram się ją w najbliższym czasie uzupełnić
Super, dziękuję.
T.T. Heinze, Fabryka Ksiąg Biurowych, Dreiankerstraße 6 (Trzech Kotwic). Założona w roku 1846 jako sklep korzenny i papierniczy przy Mollwitzer Straße (Staromiejska) przez kupca Theodora Traugotta Heinze, W roku 1863 w rynku, później przy Długiej. W roku 1889 zakład przeniesiono na ulicę Trzech Kotwic. Synowie założyciela - Theodor i Hugo przekształcili zakład w fabrykę ksiąg biurowych, obecnie zarządzana jest przez panów Georga i Rudolfa Heize (synowie Teodora) oraz Ericha Heize (jedyny syn Hugona), którzy to znacznie ją rozbudowali. Zakład dzieli się na 4 główne działy: drukarnia, dział liniowania, introligatornia, biura. Produkty: pełny asortyment ksiąg głównych i pomocniczych dla małych i dużych księgowości, dzienniki amerykańskie (rodzaj ksiąg buchalterskich), księgi wekslowe, dzienniki, księgi do kopiowania, notatniki, pamiętniki, bloki, teczki na podpisy, podkładki do pisania, księgi gospodarcze i inne artykuły. Na wyposażeniu zakładu są 62 prasy do szybkiego drukowania, 14 pras tyglowych, 50 maszyn do liniowania, 358 maszyn introligatorskich, 2 ssące silniki gazowe i 10 silników elektrycznych. Liczebność załogi: w roku 1883 - 25 osób, w 1903 – 650, w 1914 – 1300, w 1928 – 630 robotników i 92 pracowników biurowych.Urządzenia produkcyjne rozmieszczone są na powierzchni 18 650 metrów kwadratowych, podczas gdy całkowita powierzchnia zakładu wynosi 37 200 metrów kwadratowych.
Brzeska Fabryka Papy Dachowej F. Flach, właściciel Urban Roth, Mühlendamm 5 (Plac Młynów). Założona w roku 1851 przez przemysłowca Ferdynanda Flacha, do roku 1918 w posiadaniu rodziny Flach, po czym przejął ją pan Urban Roth, który włączył do niej destylatornię smoły i wytwórnię benzolu (lotnisko).
Fabryka Kartonu S.A. , Mühlendamm 8/9 (Plac Młynów). Założona w roku 1820 przez panów Flacha i Grosse jako Północnoniemiecka Fabryka Papy Skórzanej (z domieszką odpadów skórzanych) do Produkcji Kartonu, od roku 1904 w posiadaniu Spółki Akcyjnej Fabryki Kartonu Groß-Särchen, powiat Sorau, Dolne Łużyce. Zakład dysponuje maszyną do produkcji kartonu, 3 ręcznymi maszynami do produkcji papy, szlifierką do drewna i produkuje kartony maszynowe i szare oraz brązowe, drzewne. Areał zakładu wynosi 2 hektary, załoga liczy 4 pracowników biurowych i 35 robotników.
„Briedag”, Brieg-Schüsselndorfer Dachpappen und Teerproduktenfabrik (Brzesko-Żłobiźniańskia Fabryka Papy Dachowej i Produktów ze Smoły, spółka z.o.o. Briegieschdorfer Straße 43 (ulica Brygidki).
Richard Richter, Przedsiędiorstwo Budowlane Robót Podziemnych, Naziemnych i Żelbetowych oraz tartak, fabryka obróbki drewna i stolarnia budowlana,, Mühlendamm 2 (Plac Młynów). W roku 1902 pan Richard Richter przejął zakład od wdowy po mistrzu ciesielskim o nazwisku Claus Schmidt, Ohlauer Straße 23 (Oławska), wraz z 25-osobową załogą, w roku 1909 dochodzi dwutraktowy tartak i fabryka obróbki drewna, później jeszcze zakład murarski i bunkier węglowy dla parowych holowników rzecznych. Zakład ciesielski został przeniesiony na Plac Młynów, a w roku 1914 warsztat przy ulicy Oławskiej rozbudowany jako 36-stanowiskowa stolarnia. Wielkość areału – 25 000 metrów kwadratowych, załoga liczy 170 zatrudnionych.
Brzeskie Zakłady Przemysłu Drzewnego Hülsmann & Ska, Spółka komandytowa, stolarnia przemysłowa, fabryka obróbki drewna i tartak, Mühlendamm 6a (Plac Młynów). Założona w roku 1919 przez panów Carla Siegmunda i Hermanna Hülsmanna. Załoga stolarni budowlanej i meblowej liczy 120 – 140 zatrudnionych, tartaku – 15, zakładu budowlanego – murarze i cieśle – 30 zatrudnionych.
Bracia Storch, Tartak i Skład Drzewny, Strehlener Straße 8 (Kardynała Wyszyńskiego). Założona w roku 1842 przez rodzinę Storch, od roku 1911 w posiadaniu panów Dietricha i Bunga. Tartak i skład znajdują się na Ratajach.
C. Theuerling, Fabryka Beczek, spółka z.o.o., Gartenstraße 30 (Powstańców Śląskich). Założona w roku 1822 przez dziada obecnego właściciela jako mały warsztat bednarski, wytwarzający wiele urządzeń gorzelniczych. Od roku 1870 duży zakład produkcji beczek na piwo i wino, położony przed Bramą Nysańską (brama ta znajdowała się mniej więcej na dzisiejszym skrzyżowaniu ulic Długiej, Chrobrego i Piastowskiej). W roku 1885 zakład wyposażono w maszynę parową oraz liczne specjalne maszyny do obróbki drewna. Podjęto masową produkcję beczek na piwo i kadzi. Obecny właściciel (od roku 1895) powiększył park maszynowy. Po wojnie (I wojnie światowej) zakład przekształcono w spółkę z.o.o., której udziały posiadają największe niemieckie browary. Obok beczek produkowane są również skrzynki na butelki. Załoga liczy 60 – 75 zatrudnionych, roczna produkcja wynosi 18 000 beczek i około 8000 skrzynek.
Fabryka Fortepianów H. Schütz & Ska, Brzeg, Feldstraße 27 (Jana Pawła II). Założona w roku 1874 przez budowniczego fortepianów Antona Schütza we współpracy z nauczycielami Scholzem i Klosem, przy Schloßplatz 9 (Plac Zamkowy). W roku 1885, po opuszczeniu spółki przez 2 wspólników – za obopólnym porozumieniem - zakład przeniesiono na własną parcelę przy Feldstraße (Jana Pawła II). Od roku 1894 zakład prowadzony jest przez zięcia założyciela - Alberta Ciosska, obecnie z udziałem synów założyciela. Załoga liczy 30 pracowników, z których większość zatrudnionych jest już od dziesięcioleci. Roczna produkcja wynosi 180 – 200 fortepianów. Zakład posiada również największy na Śląsku warsztat naprawczy, w którym rocznie restauruje się od 40 do 50 instrumentów. Produkty zbywane są na Śląsk Dolny i Górny i Pomorze Przednie; eksport na Łotwę, do Abisynii i Polski; przedstawicielstwo firmy Bechstein z Berlina.
F.W. Moll S.A., Fabryka Skór, Schreibendorfer Chaussee (Krakusa). Założona w roku 1811 przez niespełna 18-letniego czeladnika garbarskiego Engelhardta Fryderyka Wilhelma Molla z Oławy na parceli przy Oppelner Straße (Reja). W roku 1815 zakład przeniesiono do starych budynków gospodarczych odrzańskiej karczmy „Pod złotym mieczem” przy szosie pisarzowickiej (czyli na dzisiejsze miejsce). Przy współudziale 4 synów do roku 1864 zakład znacznie powiększono; od roku 1852 firma nosi nazwę F.W. Moll i Wspólnicy, Silvius Moll i Theodor Moll; w roku 1864 założyciel zakładu przechodzi w stan spoczynku. Przedsiębiorstwo, będące nadal w posiadaniu rodziny, zostaje w roku 1887 przekształcone w jawną spółkę handlową, zaś w roku 1917 w rodzinną spółkę akcyjną oraz rozbudowane w ogromnym zakresie. Firma pozyskała przysługujące cechowi garbarzy prawa do budowy młyna na korę drzewną (zawierającą garbniki) oraz stosowania napędu wodnego, a wraz z wprowadzeniem kodeksu prawa cywilnego również dziedziczne prawo zabudowy (dzierżawa wieczysta). Zakład wyposażony jest w najnowocześniejsze maszyny (wodna turbina do wytwarzania energii elektrycznej, urządzenia ekstrakcyjne, specjalne maszyny do wytwarzania skór) należy do największych tego typu w Niemczech. Produkty: skóry, zwłaszcza skóry spodnie i skóry na pasy transmisyjne. Zakład zajmuje areał 5 hektarów i 77 arów, załoga liczy 20 pracowników biurowych i 400 robotników.
Fabryka Rękawiczek Adolf Heim, Briegieschdorfer Straße 20 (ulica Brygidki), sklep firmowy Rynek 20-21. Założona w roku 1866 przez ojca obecnego właściciela jako manufaktura rękawicznicza, rozbudowana przez synów - przewodniczącego rady miejskiej Adolfa Heima i Gustawa Heima jako duży zakład produkcyjny: produkcja skórek, farbiarnia skór, dział przetwórstwa futer, warsztaty wytwórcze masowej produkcji rękawiczek skórkowych we wszelkich wariantach idla wszelkich potrzeb; produkcja roboczej i wyjściowej odzieży skórzanej oraz rękodzielniczych artykułów skórzanych. Roczna produkcja głównego artykułu – rękawiczek skórkowych - wynosi 132 144 par. Zaloga liczy ponad 300 robotników i pracowników biurowych.
A. Schärff, spółka z.o.o., Mechaniczna Przędzalnia Pasów i Taśm, Dreiankerstraße 24 (Trzech Kotwic). Założona w roku 1832 przez Roberta Schärffa jako fabryka pasów, taśm i artykułów pasamoniczych; od roku 1880 w posiadaniu obu synów – Louisa i Wilhelma, znacznie przez nich rozbudowana (zagraniczne podróże Loiusa Schärffa), w roku 1912 zakład przejął zięć Wilhelma Schärffa, major Petschelt; przekształcenie w spółkę z.o.o. w roku 1922. Od marca 1926 wyłącznym właścicielem zakładu jest fabrykant Fritz Sandberger z Kożuchowa, a jego pełnomocnikiem Otto Sandberger z Brzegu. Po wojnie nastąpiła modernizacja parku maszynowego i całkowite przestawienie produkcji na wszelkie typy pasów i taśm do samochodów oraz dla hurtowników siodlarskich i tapicerskich. Produkty zbywane są w Niemczech, Austrii, na Węgrzech, w Holandii, Belgii, Argentynie, Danii i Rumunii. Areał zakładu wynosi 5000 metrów kwadratowych, załoga zaś liczy 40 – 50 zatrudnionych.
Fabryka Wyrobów z Cementu Brzesko-ŻłobiźniańskichZakładów Żwirowych (Brieg-Schüsselndorfer Kieswerke). Założona w roku 1902 przez pana H. Bienecka z Wrocławia, rozbudowana w roku 1907, pełny asortyment produktów z cementu (betonowe dachówki, rury, pierścienie, kafelki, stopnie, płyty chodnikowe / jeszcze dziś po nich stąpamy),
zatrudnia okresowo ponad 100 robotników. Areał zakładu wynosi 320 morgi.
Fabryka Pieców Carl Berger, Fischerstraße 3-4 (Rybacka), najstarsza fabryka pieców w mieście, zatrudnia ponad 30 robotników.
Fabryka Pieców W. Fuchs, właściciel Artur Fuchs. Logaustraße 35 (Łokietka). Założona w roku 1887 przez Wilhelma Fuchsa. Zakład - od założenia dwukrotnie powiększony - produkuje białe i kolorowe piece szamotowe i jest wyposażony w najnowocześniejsze maszyny do przeróbki gliny. Areał zakładu wynosi 3500 metrów kwadratowych, zaś załoga liczy 3 pracowników biurowych i 60 robotników.
Rudolf Blanke, Śląska Fabryka Cukrów i Konserw Owocowych, Briegieschdorfer Straße 1 - 3 (ulica Brygidki). Założona w roku 1923 w budynku gospodarczym czerwonych koszar, później przeniesiona do fabryki Bilda na Brygidkach, zatrudnia ponad 50 robotników.
Młyn Brzeski, Bracia Storch, Mühlplan 3 – 6 (Plac Młynów). Młyn wzmiankowany jest już w roku 1450, znajdował się w posiadaniu książecym, miejskim i prywatnym, w roku 1860 został przejęty przez rodzinę Storchów i eksploatowany jako młyn zbożowy, młyn do kości (produkcja nawozu) i młyn walcowy. Po zniszczeniu przez pożar w roku 1889 odbudowany i wyposażony w najnowocześniejsze urządzenia, w roku 1928 nastąpiło zwiększenie mocy przez wbudowanie turbiny. Jeszcze w latch 1924–25 oddano do użytku automatyczny młyn walcowy najnowszej generacji; obecnie moc przerobowa wynosi 60 ton w ciądu 24 godzin. Załoga liczy 38 robotników i młynarzy oraz 10 pracowników technicznych i handlowych.
Wikliniarstwo – firma Wilhelm Strauß, Bahnhofstraße 24 (Armii krajowej)
Wikliniarstwo – firma H. Stütze, dworzec towarowy.
Brzeski Browar spółka z.o.o, Neuhäuserstraße 13 (Ofiar Katynia). Założona w roku 1869 jako Brzeski Browar Akcyjny Thiel, Güttler i ska wypiera po rozbudowie jako duży zakład wytwórczy szereg niewielkich browarów; od roku 1895 nosi nazwę Brzeski Browar Miejski, łączy się w roku 1920 w ramach spółki z.o.o. z sąsiednim browarem Bogatscha – Browarem Mieszczańskim spółka z.o.o., nowa spółka nosi nazwę Brzeski Browar. (Założyciel: dyrektor Josef Schüller i dyrektor Dagobert Lomnitz). Obrót piwem wyniósł w roku założenia 2 500 hektolitrów, rok później 10 200 hektolitrów, w roku 1925 - 25 800 hektolitrów, a w roku 1928 32 000 hektolitrów. Liczba robotników i pracowników biurowych wzrosła z 8 do 73.
Fabryka Rękawiczek Adolf Heim, Briegieschdorfer Straße 20 (ulica Brygidki), sklep firmowy Rynek 20-21. Założona w roku 1866 przez ojca obecnego właściciela jako manufaktura rękawicznicza, rozbudowana przez synów - przewodniczącego rady miejskiej Adolfa Heima i Gustawa Heima jako duży zakład produkcyjny: produkcja skórek, farbiarnia skór, dział przetwórstwa futer, warsztaty wytwórcze masowej produkcji rękawiczek skórkowych we wszelkich wariantach idla wszelkich potrzeb; produkcja roboczej i wyjściowej odzieży skórzanej oraz rękodzielniczych artykułów skórzanych. Roczna produkcja głównego artykułu – rękawiczek skórkowych - wynosi 132 144 par. Zaloga liczy ponad 300 robotników i pracowników biurowych.
Jakby kogoś to interesowało, to zabudowania tej fabryki stoją do dziś dnia przy ul. Starobrzeskiej 43. W stanie znośnym jest willa jednego z właścicieli fabryki, gdzie również mieściły się biura i suszarnia skór. W podwórzu stoi i niszczeje część zabudowań po tej fabryce. W niedługim czasie przestaną one istnieć. Na końcu tych zabudowań, w mieszkaniu po byłym stróżu, mieszkał p. Helmut Kirsch, autochton, który jako dziecko bywał w tej fabryce przed wojną. Raz opowiadał mi co gdzie było i umówiliśmy się na więcej, ale niestety w grudniu 1991 umarł i już więcej się nic nie dowiedziałem.
Gdzieś, kiedyś czytałem, że takie "altany" w miastach były szaletami miejskimi, które zostały w późniejszych czasach "wymienione" na murowane. Chyba istnieje do dziś, przy wejściu do szkoły podstawowej nr?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Zaciekawił mnie fragment: 
Nasze Serwisy:
Nasze Serwisy:
