[chmurkolistna]

Mało się o tym mówi, ale dziś 17 listopada obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Studenta.

W związku z powyższym i jako, że brać studencka jest liczna, a studia stały się czymś oczywistym i naturalnym (prawie masowym), czy wręcz kolejnym i koniecznym etapem edukacji - może podzielimy się w tym miejscu naszymi refleksjami, opiniami i komentarzami na temat studiów i studiowania. Tak ogólnie i (jak ktoś chce) szczegółowo, w dowolnej formie i stylu.

[Grzech]

Zdecydowanie opowiadam się za stwierdzeniem, że dziś studia spowszedniały. A zatem mój kolega, który nigdy wcześniej nie przejawiał zainteresowania zdobyciem wyższego wykształcenia, został przez pracodawce zmuszony do "zrobienia" studiów i dziś jest magistrem inżynierem. Powstaje tylko pytanie - jakim on inżynierem może być? Czy on faktycznie jest inteligentem po zdobyciu tego tytułu? Moim zdaniem nie. Kolega ma bowiem duże kłopoty z wypowiadaniem się po polsku, nie zna ani jednego języka obcego, bardzo mało czyta (ani czasopisma, ani literatura), nigdy nie stał się typem, który chętnie obejrzy wiadomości w tv czy przeczyta recenzję najnowszego filmu Almodovara. On po prostu pozostał takim, jakim jest i był od ukończenia szkoły w młodości - a to szkoły zawodowej i skróconego technikum z ledwo zdaną maturą. Nigdy taka osoba nie stanie się typem intelektualisty. I na podstawie tego przykładu podpartego ogólną tendencją, jaką zauważam w naszym społeczeństwie stwierdzam, iż w Polsce jest dziś wieku takich magistrów inżynierów, jak kolega. Byłoby to dobre, gdyby zdobycie wyższego wykształcenia do czegoś zobowiązywało - na przykład do poszerzenie osobistej wiedzy ogólnej. Kolega bowiem jest w tym cienki jak polsilver i to jest przykre. To jest magister inżynier, który odpada przy nietrudnych pytaniach z zakresu minimum programowego liceum ogólnokształcącego, a podejrzewam, ze w takich przedmiotach, jak geografia czy historia, człowiek ten miałby kłopoty z odpowiedzią na pytania z zakresu szkoły podstawowej. Nie twierdzę, że każdy człowiek musi wiedzieć, w jakich krajach płynie rzeka Syr-daria czy jakiej narodowości był Krzysztof Kolumb, ale wykształciuch winien przynajmniej mieć pojęcie, o czym mowa w pytaniu.
Tacy nowowykształciuchowcy zdecydowanie obniżają prestiż wykształcenia w Polsce. Zdobycie tytułu magistra nie jest już dużym wyróżnieniem, a swoistą normalnością. Podobny komentarz należy się szkolnictwu ponadgimnazjalnemu - często do szkół z maturami dostają się uczniowie, którzy 20 lat temu nie mogliby marzyć o tym, by zdać egzaminy wstępne do ogólniaka. A dziś? Najwyżej średni uczeń zaczyna trzyletni kurs w liceum, męczy się niemiłosiernie, ale często kończy szkołę i zdaje maturę na poziomie podstawowym.
Dziś jestem jednym z najlepszych studentów całego Uniwersytetu Opolskiego. Mam jedną z najwyższych średnich na uczelni i otrzymałem wysokie stypendium za wyniki w nauce. Moim kolegą na tych studiach jest 23letni chłopak, który np. występując przed audytorium złożonym z całego roku i panią doktor socjologii miał kłopoty z głośnym odczytaniem tekstu. Dodatkowo zaznaczę, że ten człowiek ma w kieszeni i świadectwo maturalne, i dyplom studiów licencjackich. I taki oto mistrz, wszystko na to wskazuje, zdobędzie w przyszłym roku taki sam dyplom, jak ja - obaj staniemy się internacjologami. I jaka będzie różnica, że on ma średnią w okolicach 3.0, ja w okolicach 5.0? Tytuł jest taki sam, podpisy na dyplomie takie same, decyzja władz uczelni o zdobyciu tytułu dyplomu taka sama.
I tak to dzis jest w wyższym wykształceniem...