[PPB]

Przez cztery dni od 19 do 22 kwietnia miłośnicy jazzu w Brzegu mogli rozkoszować się prawdziwą muzyczną ucztą. W tych dniach odbywał się bowiem na deskach Brzeskiego Centrum Kultury festiwal „Jazz nad Odrą”.

Jazzowy Brzeg

Uczta była nie byle jaka, bo dania serwowane przez organizatorów festiwalu były nie byle jakie. Mało tego, były po prostu z najwyższej półki i najlepszej jakości. Festiwal organizowany od lat we Wrocławiu po raz drugi zagościł również w Brzegu i po ubiegłorocznym sukcesie i szerokim zainteresowaniu brzeskiej publiczności w tym roku przyjechały do naszego miasta prawdziwe gwiazdy, by podczas czterech dni popularyzować jazz.

Dzień pierwszy
Statek przybił do Brzegu

Tego dnia na scenie BCK zaprezentował się zespół Pink Freud w składzie: Wojtek Mazolewski – bas, Tomasz Ziętek – trąbka, Kuba Staruszkiewicz – perkusja i Tomasz Duda – saksofon. Koncert ich obejmował materiał z najnowszej płyty zespołu pt.: „Punk Freud”. Jest to już piąta płyta tego zespołu i tak jak poprzednie niesamowita. Muzyka płynąca ze sceny łącząca ze sobą tradycyjny jazz i najnowsze osiągnięcia elektroniki w zakresie realizacji dźwięku wielu słuchaczy przyprawiały o dreszcz emocji. Muzycy znakomicie łączyli ze sobą ducha muzyki lat 60. czy 70. z nowoczesnością. Już początek koncertu pobudzał wyobraźnię, kiedy to dźwięk trąbki przypominał sygnał statku dobijającego do brzegu, a dalej już było coraz lepiej i ciekawiej. I mimo tego, że muzyka zespołu Pink Freud nie jest łatwa w odbiorze, po reakcji publiczności było widać, że znalazła uznanie. Pewnie dzięki oryginalnemu podejściu do materii dźwięku zespół ten cieszy się sławą jednej z najlepszej grupy jazzowej młodego pokolenia w Polsce, a brzeżanom na pewno zapadnie w pamięć.

Dzień drugi
Tiri, tiri, buu, buu, buu

Drugi dzień festiwalu oferował nieco łagodniejsze dźwięki, a to za sprawą świetnej wokalistki jazzowej Marysi Sadowskiej, która wystąpiła z zespołem: Arek Nawrocki – piano, Bartosz Szetela – bas, Mariusz Mocarski – perkusja, Adam Baron – trąbka, saksofon. W programie występu znalazły się piosenki poświęcone Krzysztofowi Komedzie z płyty „Tribute to Komeda”. Były to utwory pisane przez Komedę z tekstami i w aranżacjach Marysi Sadowskiej. I tak jak dzień wcześniej początek koncertu był zaskoczeniem dla publiczności, tym razem jednak dlatego, że artystka weszła na scenę o kulach. Złamana noga nie przeszkodziła jej jednak w żywiołowym występie i doskonałym kontakcie z publicznością, a nawet w tańcu (oczywiście w miarę możliwości). Występ rozpoczął się od znanej ballady Krzysztofa Komedy, przewodniego tematu z filmu Romana Polańskiego pt: „Rosemary`s Babe”. Dalej można było usłyszeć wiele bardziej lub mniej znanych tematów, a wszystkie poprzedzone były opowieścią o inspiracjach przy dokonywanym przez artystkę wyborze, także poznać parę ciekawostek z życia kompozytora. Z każdym następnym utworem kontakt zespołu z publicznością był coraz lepszy do tego stopnia, że do wykonania piosenki opowiadającej o relacjach partnerskich między kobietą a mężczyzną został wywołany jeden z widzów. I jak się okazało doskonale spełnił on swoją rolę, co podkreśliła wokalistka, mówiąc, że tak jak w tej piosence, a konkretnie w tym wykonaniu, tak i w życiu kobieta mówi: „tiri, tiri”, a mężczyzna odpowiada jej: „buu, buu, buu”. Uwagę i aplauz publiczności wzbudził też jeden z muzyków wykonując solo na trąbce – bez trąbki. Nie posiadał instrumentu, a dźwięk imitował ustami i robił to tak doskonale, że nie widząc występu można by pomyśleć, że gra na wysokiej klasy instrumencie. W programie występu znalazła się też piosenka pt: „Kiedy nie ma miłości”, która wykonana została z pomocą publiczności. Swój występ Maria Sadowska zakończyła nastrojową balladą do wiersza Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Dzień trzeci
Ptaszyn

Tego dnia nie można było opuścić. Na scenie Jan „Ptaszyn” Wróblewski z towarzyszeniem muzyków: Wojciech Niedziela – fortepian, Jacek Niedziela – kontrabas, Marcin Jahr – perkusja. Atmosfera na scenie i na widowni niepowtarzalna. Muzyka z najnowszej płyty Ptaszyna pt.: „Supercalifragilistic”. Ale muzyka to mało. Charyzmatyczna postać jednego z najlepszych polskich saksofonistów jazzowych, sposób prowadzenia koncertu, sposób opowiadania o muzyce, doskonałe solówki instrumentalne – sam miód na uszy miłośników jazzu. No i żywa reakcja publiczności na każdą zagrywkę, solówkę, gawędę. Na pytanie, co to jest „supercalifragilistic”, Ptaszyn odpowiada: „to tych trzech muzyków za moimi plecami”. W programie koncertu też kilka starszych utworów i kilka aranżacji standardów jazzowych. Jego dobrze znany głos miłośnikom „Trzech kwadransów jazzu” z radiowej „Trójki” jest uzupełnieniem muzyki, jego gawęda o jazzie dopełnieniem koncertu. Na koniec owacje na stojąco i tylko jeden bis. Jakby mało, ale to i tak dużo.

Dzień czwarty
Mucha

Ostatni dzień festiwalu. Na koniec Zbigniew Namysłowski z towarzyszeniem: Jacka Namysłowskiego – puzon, Grzegorza Grzyba – perkusja, Sławka Jaskułke – fortepian, Michała Barańskiego – kontrabas. Koncert niezwykły, gdyż dzień wcześniej podczas wrocławskiego koncertu festiwalowego „Jazzu nad Odrą” artysta obchodził benefis 50-lecia działalności na scenie jazzowej. I jak przystało na podsumowanie zaprezentował przekrojowo utwory z całej bogatej swej dyskografii. Znalazły się kompozycje z lat 60., 70., 80., a także te najnowsze. Zagrał zarówno te inspirowane polskim folklorem, jak i wywodzące się ze standardów jazzowych, a na koniec nawet temat inspirowany bluesem. I tym razem też nie zabrakło solowych instrumentalnych popisów muzyków kończących się owacjami na widowni. I humorystyczny akcent na koniec, który rozbawił zarówno muzyków na scenie, jak i słuchaczy na widowni. Podczas ostatniego utworu rozległo się początkowo ciche, później coraz bardziej donośne bzyczenie. Jakby mucha krążyła wokół mikrofonu. Na szczęście nie zepsuło to nastroju muzyków i atmosfery na widowni. Artysta został uhonorowany po występie kwiatami i upominkami, które wręczyli starosta powiatu brzeskiego Maciej Stefański, wiceburmistrz Brzegu Stanisław Kowalczyk i dyrektor Brzeskiego Centrum Kultury Adam Bubiłek.

Dzień piąty
Do zobaczenia za rok

Tegoroczna edycja festiwalu „Jazz nad Odrą” trwała cztery dni. Ale jak zapowiedział dyrektor BCK Adam Bubiłek, dzięki doskonałej atmosferze panującej podczas koncertów w Brzegu, a także zainteresowaniu mieszkańców innych części Opolszczyzny – Nysy, Namysłowa – a także dzięki relacjom samych muzyków przyjeżdżających do Brzegu w przyszłym roku brzeska część festiwalu zostanie rozszerzona do pięciu dni. Jest to zasługa przede wszystkim publiczności przychodzącej na koncerty, która potrafi docenić kunszt artystów i spragniona jest muzyki jazzowej na żywo. Miejmy nadzieję, że z roku na rok festiwal będzie coraz lepszy i przyjadą do Brzegu nie tylko gwiazdy polskiego jazzu, ale także jazzu światowego. Wszak z Wrocławia do Brzegu nie jest tak daleko.

Rafał Ochociński

ps. Chciałoby się o festiwalu napisać jeszcze więcej, ale jak można pisać o muzyce? Słowa nie oddadzą magii dźwięków, atmosfery na scenie i widowni. Odbiór muzyki jest rzeczą subiektywną. To trzeba przeżyć, usłyszeć, zobaczyć. Trzeba tam być! Kto nie był – niech żałuje...