Dziura na drodze? Powalone drzewo? Sąsiad który pali opony w domowym piecu? Napisz do nas na adres forumbrzeg@forumbrzeg.pl a zajmiemy się każdą sprawą.
Wrocławski Festiwal Jazzowy
„Jazz nad Odrą w Brzegu”
Brzeg 6 – 9 marca 2008 r.
Program:
6.03.2008 r. (czwartek) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – koncert zespołu „Old Timers” (Robert Majewski – tp, Jerzy Galiński – cl, Zbigniew Konopczyński – tb, Paweł Tartanus – banjo, voc, Janusz Kozłowski – b, Bogdan Kulik – dr)
7.03.2008 r. (piątek) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – „Jazzowi romantycy” Andrzej Jagodziński/Giovanni Mirabassi (Giovanni Mirabassi – p, Andrzej Jagodziński – acc, Adam Cegielski – b, Czesław Bartkowski – dr)
8.03.2008 r. (sobota) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – koncert laureata Grand Prix 2007 „Jazzu nad Odrą” – Jan Freicher i Fourth Floor
9.03.2008 r. (niedziela) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 złgodz. 19.00 – koncert Kwartetu Piotra Barona (Piotr Baron – sax, Michał Tokaj – p, Michał Barański – b, Łukasz Żyta – dr)
Ostatnio zmieniony przez Franco Zarrazzo 2008-02-15, 12:05, w całości zmieniany 1 raz
Co do karnetu jeszcze nic nie wiem. Zaraz mailniemy tu i tam. Natomiast przyszło trochę tekstu, który wklejam:
„JAZZ NAD ODRĄ W BRZEGU”
6 – 9 marca 2008 r.
OLD TIMERS
6.03.2008 r. (czwartek) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – koncert zespołu „Old Timers” (Robert Majewski – tp, Jerzy Galiński – cl, Zbigniew Konopczyński – tb, Paweł Tartanus – banjo, voc, Janusz Kozłowski – b, Bogdan Kulik – dr)
Zespół Old Timers jest w polskim jazzie tradycyjnym symbolem i legendą. Powstał w 1965 r. w Warszawie. Już rok później zdobył pierwszą nagrodę w konkursie „Złotej Tarki” – imprezie towarzyszącej festiwalowi Jazz Jamboree.
Wynik ten powtórzył w dwóch kolejnych latach, stając się pierwszymi jak dotąd jedynym trzykrotnym zdobywcą tego trofeum.
Następujące lata to pasmo sukcesów. Zespół koncertował na wielu festiwalach jazzowych w Europie. Dorobek muzyczny to nagranie kilkunastu płyt, setki koncertów, występów telewizyjnych i radiowych. Nie ma kraju w Europie gdzie nie występował by OLD TIMERS. W 1975 r. zespołowi wręczona została Złota Płyta Polskich Nagrań za album „Old Times with Sandy Brown”.
W 1980 r. zespół odbył wielomiesięczne tournee po krajach byłego ZSRR pod nazwą „Gwiazdy Jazzu” oraz uczestniczył w festiwalu „Jazz Yatra” w Bombaju i Kalkucie.
Prezentowany niezmiennie wysoki poziom artystyczny zaowocował wspólnymi występami i nagraniami płytowymi z licznymi gwiazdami jazzu tradycyjnego, wśród których byli: Sandy Brown, Beryl Bryden, Buck Clayton, Wild Bill Davisom, Champion Jack Dupree, All Grey, Joe Newman, Albert Nicholas, Benny Waters i inni.
Poza występami scenicznymi wspomnieć tez wypada o nagranej przez zespół muzyce do takich filmów fabularnych jak „Był jazz”, „Vabank” czy „Seksmisja”. Uczestniczył także w realizacji spektaklu „Opera za trzy grosze” w warszawskim teatrze Ateneum oraz w licznych programach telewizyjnych.
Każdy koncert zespołu jest do chwili obecnej ogromnym sukcesem, czego dowodem były w roku 2005 występy na festiwalach jazzowych w Dreźnie (Niemcy), Bańskiej Bystrzycy (Słowacja), Salgotarian (Węgry).
W ponad 40 letniej działalności muzycznej skład zespołu ulegał zmianom, ale zawsze członkami grupy byli i są muzycy reprezentujący najwyższy poziom wykonawczy.
JAZZOWI ROMANTYCY JAGODZIŃSKI/MIRABASSI
7.03.2008 r. (piątek) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – „Jazzowi romantycy” Andrzej Jagodziński/Giovanni Mirabassi (Giovanni Mirabassi – p, Andrzej Jagodziński – acc, Adam Cegielski – b, Czesław Bartkowski – dr)
Giovanni Mirabassi urodził się w Peruggi we Włoskiej Umbrii, ale od 1992 r. mieszka w Paryżu. W 1996 r. na konkursie w Avignonie otrzymuje nagrodę dla najlepszego solisty. Swoją pierwszą płytę nagrał w duecie z kontrabasistą Pierre Stephene Michelem, ale międzynarodowy rozgłos przyniosły mu dwie autorskie płyty - Architektures (1999) oraz Avanti (2001).
Ta najnowsza stała się prawdziwym bestsellerem. Mirabassi zebrał bowiem na niej pieśni rewolucyjne z rozmaitych okresów historycznych i różnych części świata. Zafascynowało go piękno tych melodii, ładunek liryzmu i siła wyrazu jakie posiadają pieśni masowe śpiewane niegdyś przez miliony. Ich tematy stanowią materiał wyjściowy do improwizacji. Jedna z takich pieśni „Pueblo unido” z Ameryki Południowej, znalazła się na wspólnej płycie nagranej z zespołem Andrzeja Jagodzińskiego.
Pianistyka Mirabassiego jest subtelna, pełna finezji zdradzająca wpływ „romantyków jazzowego fortepianu” Billa Evansa i Keitha Jarreta. W 2002 r. otrzymał wielce cenioną we Francji nagrodę jazzową Django d'OR potwierdzającą opinię o Mirabassim jako jedynym z najciekawszych pianistów europejskich młodego pokolenia.
Obaj artyści poznali się w Paryżu w lutym ub. roku, kiedy to wystąpili w tamtejszej stacji Polskiej Akademii Nauk.
Na nagranej wspólnej płycie Andrzej Jagodziński występuje jako akordeonista. Jest to instrument, na którym stawiał w dzieciństwie pierwsze muzyczne kroki, zanim poświecił się grze na fortepianie i waltorni. Jagodziński jako pianista ma od wielu lat ugruntowaną pozycję na polskim rynku jazzowym. To jedna z najwszechstronniejszych muzyków równie przekonywująco wypowiadający się w jazzie tradycyjnym jak i nowoczesnym. Jako lider własnego zespołu, zainicjował w polskim jazzie nurt chopinowski, i którego to nurtu pozostaje do dziś najwybitniejszym przedstawicielem. Jego płyty stały się największym bestsellerem polskiego jazzu. Laureat Fryderyka2001 jako Jazzowy Muzyk Roku. Wspólny projekt muzyczny Giovanniego Mirabassiego i Andrzeja Jagodzińskiego zabiera nas w stronę klimatu „muzyki paryskiej”.
„Tygodnik Powszechny”, Tomasz Cyz /2003-08-10
„Giovanni Mirabassi - czyli Włoch w Paryżu na fortepianie oraz Andrzej Jagodziński Trio - czyli polscy jazzmani wszędzie i w każdym palcu. Lider tym razem na akordeonie, Adam Cegielski z nieodłącznym kontrabasem, jak zwykle na perkusji Czesław „Mały” Bartkowski. „Panta rei” Mirabassiego (nr 1) spokojnie, z miłym pulsem, delikatnie.
(…)
Atmosfera zaczęła się tworzyć szczególnie od „El peublo unido jama sera vencido”, zwłaszcza gdy temat rozwijał „Jagódkowy” akordeon. Zaraz potem zabrzmiało „La petite valse brillante” Jagodzińskiego i wydawało się, że zwłaszcza trio kontynuuje osiągnięcia z płyt Chopinowskich, osiągając podobny stopień intensywności. Przy „Frankfurt Serenade” Mirabassiego czułem spory niedosyt, bo muzyka nie rozwinęła się w taki sposób, w jaki się pojawiła, bo puls tanga uciekł gdzieś niepostrzeżenie bocznymi drzwiami. Ale wynagrodził to po chwili dynamiczny duet fortepianu i akordeonu w „You Don’t Know What Love Is”: solo Mirabassiego - lekkie i przejrzyste, i dopowiedź Jagodzińskiego - zmysłowa i intensywna. Nie mówiąc już o cudownym graniu akordeonu w „Behind The White Door”.
(…)
I może poczułem, na czym polega siła tej płyty; odnalazłem sposób jej zjawiania się. To dobra muzyka na późną jesień i zimę, kiedy wieczory stają się dłuższe, mniej przyjemne, kiedy szukamy ciepła w jego różnych przejawach. Bo ta muzyka jest ciepła i przyjemna. I w zasadzie prosta, choć ani ja, ani wielu do mnie podobnych i innych jeszcze tak prosto w życiu byśmy nie zagrali, mimo żeśmy prości ludzie. Jest więc przede wszystkim melodią, która ma swój wyraźny klimat i przestrzeń, która podpowiada harmonię i rozwój w improwizacjach. Jest w niej też coś z włoskiego południa - jakby słońce i wino, ale i z naszego środka - jakby szeroki (romantyzujący?...) gest, czyli dusza.
Płynie sobie spokojnie, trwa gdzieś w oddali, nie przeszkadzając, nie angażując. Może być dobra jako tło rozmów lub książki. Ale nigdy w dzień, zawsze w nocy. I na pewno chłodne. I jeszcze ten piękny akordeon Andrzeja Jagodzińskiego, ale ja zawsze miałem słabość do tego instrumentu (…).”
Piotr Iwicki & 0laf Szewczyk (recenzja z cyklu Cały ten jazz, „Gazeta Wyborcza”).
„Niewiele tak pięknych płyt ukazało się na jazzowym rynku sumptem polskich wykonawców na przestrzeni ostatnich lat. (...) Tym, co najbardziej zachwyca na tym pozbawionym tytuły krążku, jest gra mieszkającego od lat w Paryżu Mirabassiego oraz wielkie wyczucie frazy sięgającego tu po akordeon Jagodzińskiego (warto pamiętać, że muzyk ten specjalizuje się w fortepianie, choć dał się też poznać jako waltornista). Lwią część płyty stanowią kompozycje Mirabassiego, odwołujące się nie tylko do francuskiej melodyjności, ale i do święcącego ostatnio triumfy popularności tango nuevo. (...) Jagodziński czasami bardziej przypomina frazowaniem harmonijkę ustną Tootsa Thiellemansa, nad biegłość stawiając melodyjność i piękno fraz".
FOURTH FLOOR
8.03.2008 r. (sobota) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – koncert laureata Grand Prix 2007 „Jazzu nad Odrą” – Jan Freicher i Fourth Floor
Powstały w 2006 roku zespół Fourth Floor bazuje na nietypowym składzie instrumentalnym, którego trzon stanowi synteza brzmienia wibrafonu i marimby. Na instrumentach tych grają współpracujący ze sobą od wielu lat Dominik Rosłon oraz Jan Freicher – absolwenci Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Sekcję rytmiczną tworzą gitarzysta basowy Marcin Grabowski oraz perkusista Radek Szarek.
Oryginalna koncepcja muzyczna grupy zaowocowała I nagrodą w konkursie aranżacji w Fürth (Niemcy) jeszcze na dwa miesiące przed jej pierwszymi publicznymi występami. W roku 2007 muzycy zdobyli główne nagrody festiwali JAZZ NAD ODRĄ we Wrocławiu oraz SUMMER JAZZ FESTIVAL w Pinneberg (Niemcy), a także „Klucz do kariery” przyznawany przez publiczność podczas Gorzów Jazz Celebrations JESIEŃ JAZZOWA.
Zespół wykonuje prawie wyłącznie własne kompozycje, pełne świeżości, młodzieńczej energii oraz optymizmu muzycznego.
PIOTR BARON
9.03.2008 r. (niedziela) – sala teatralna BCK – bilety wstępu – cena 7 zł
godz. 19.00 – koncert Kwartetu Piotra Barona (Piotr Baron – sax, Michał Tokaj – p, Michał Barański – b, Łukasz Żyta – dr)
Urodzony we Wrocławiu w 1961 roku. Debiutuje bardzo wcześnie (1977 r.). W 1978 r. wyróżniony jako solista na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1980 r. otrzymuje 2. nagrodę na tym samym festiwalu. W 1984 r. wygrywa solistyczne Grand Prix na festiwalu San Sebastian „Jazz Aldia” w Hiszpanii.
Współpracował z wszystkimi liczącymi się polskimi jazzmanami, takimi jak m. in.: Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Henryk Majewski, Henryk Miśkiewicz, Jarosław Śmietana, Wojciech Karolak, Zbigniew Lewandowski, Krzesimir Dębski, Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Darek Oleszkiewicz, Piotr Wojtasik, Jan Ptaszyn Wróblewski, z niemal wszystkimi europejskimi – m. in. Bo Stief, Jasper Van’t Hof, 1998 r. - European Broadcasting Union International Big Band 1998 w Sztokholmie (jako koncertmistrz - 1. saksofon altowy), a także z gwiazdami jazzu z USA, takimi jak: Ray Charles, Art Farmer, Al Porcino, Billy Harper, David Murray, Kevin Mahogany, Victor Lewis, Roy Mc Curdy, John Hicks, Jon Meyer, Eddie Henderson, Marvin ‘Smitty’ Smith, Carter Jefferson, Bobby Watson, Kei Akagi, Larry Koonse, Joe La Barbera, Charlie Shoemake, Mark Soskin, Kevin Hays, Billy Hart, Harvie Swartz, David Friesen, Larry Koonse, Clarence Seay, Ed Schuller, John Betsch, „Wadada” Leo Smith, Ronnie Burrage, Greg Bandy, Malcolm Pinson, Skip Hadden, Darek „Oles” Oleszkiewicz, Wayne Bartlett, Carlos Johnson, Karen Edwards.
Nagrał dotąd ponad 60 CD i LP (m. in. z Artem Farmerem, Eddie’m Hendersonem, Victorem Lewisem i Johnem Hicksem) oraz 6 autorskich przedsięwzięć: Take One (1995), Tango (1996), Blue Rain (1997), Bogurodzica (2000) i nagrany w Nowym Jorku album Reference (2004).
W kwietniu 2006, w studio No Sound w Pasadenie, nagrał kolejną płytę: Salve Regina, na której obok Piotra grają Amerykanie: Ishmael „Wadada” Leo Smith – trąbka, Darek „Oles” Oleszkiewicz – kontrabas i Marvin „Smitty” Smith – perkusja.
Od 20 lat zajmuje czołowe miejsca w ankiecie „Jazz Top” pisma Jazz Forum w kategorii saksofonu tenorowego i sopranowego, wysoko notowany jako alcista i barytonista.
Współzałożyciel kultowego Traveling Birds Quintet (Baron, Wojtasik, Oleszkiewicz, Stankiewicz, Konrad).
Od 1988 występuje okazjonalnie z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi prowadzonymi przez Jacka Niedzielę, Jana Walczyńskiego i Bohdana Jarmołowicza w repertuarze jazzowym, rozrywkowym, a także poważnym – współczesnym. Solista (saksofon sopranowy) poematu symfonicznego „Sceny z Macondo” autorstwa Jacka Niedzieli. Razem z Piotrem Wojtasikiem solista (saksofon tenorowy i klarnet basowy) cyklu „Monady” autorstwa Cezarego Duchnowskiego.
Wykładowca warsztatów muzycznych w (m. in.) Chodzieży, Pułtusku, Puławach, Bolesławcu, Lesznie, Brzozowie, Przemyślu, Lwowie (Ukraina) i Pradze (Czechy). Od 1998 r. nauczyciel w klasach saksofonu i harmonii jazzowej z improwizacją we Wrocławskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej I i II st., od 2007 wykładowca Uniwersytetu Zielonogórskiego (Kierunek jazz i muzyka estradowa). Autor podręcznika „Techniczna szkoła na saksofon” i zeszytu „Etiudy Jazzowe”. W kwietniu 2004 i w marcu 2006 prowadził wykłady i zajęcia warsztatowe na uniwersytetach w USA (University California Irvine i California Institute Of The Arts in Valencia), a we wrześniu 2004 w Turcji (Bilkent University, Ankara).
Recenzent i publicysta Jazz Forum, także Diapazon.pl. Od 1994 na antenie Radia Wrocław prowadzi swój cotygodniowy autorski program.
Aktualnie jest liderem tria, kwartetu i kwintetu. Ponadto współpracuje z czołowymi europejskimi grupami jazzowymi (m. in. Piotr Wojtasik Group, Jaromir Honzak Quartet East).
W roku 2005 uzyskał tytuł magistra sztuki na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.
W uznaniu swojej pozycji i zasług Piotr Baron został reprezentantem (endorserem) firm „Henri Selmer Paris” (od 2000), „SD Systems Microphones” (od 2001), „Vandoren Paris” (od 2004) i „Futerały Kisielewski” (od 2007).
Nominowany dwukrotnie do nagrody Fryderyka jako jazzowy muzyk roku 2000 i 2004, nominację w kategorii jazzowa płyta roku otrzymały także płyty Piotra Barona - „Bogurodzica” i „Reference”.
W związku z występowanie tematu "Jazz nad Odrą 2008" w dziale muzyki i informacji bieżących, scaliłem oba tematy w ramach jednego występującego póki co w dziele informacji bieżących. Jednocześnie informuję, że temat zostanie przeniesiony do działu muzyka po zakończeniu imprezy.
Rzadko wychodzę do miasta, a dzisiaj akurat wybrałem się na zakupy. Idę sobie ulicą Długą, patrzę, a tam BCK stoi. Przypomniało mi się wtedy, że przecież niedługo "Jazz nad Odrą" się odbędzie, więc myślę: "Podejdę bliżej i zobaczę, czy coś jest na temat imprezy. Cokolwiek. Może jakiś plakat informacyjny, program, cennik, zachęta, coś..."
Podchodzę pod same drzwi, spoglądam przed siebie, na lewo, na prawo. I co widzę. NIC. Przepraszam... widzę ledwie widoczny ogólny plakat całej imprezy, a na nim właściwie tylko nazwa przedsięwzięcia. Pomyślałem, sprawdzę nasze piękne słupy reklamowe, może tam coś przykleili. Jeden słup, drugi słup, trzeci słup i nic. Zauważyłem tylko plakaty informujące o imprezach gwiazdkowych 18 grudnia i tym podobne świeżości. No i teraz stawiam pytania.
Czy organizatorowi nie zależy na reklamie? Nie chce mieć pełnej sali? Boi się tłumów? Wstydzi się imprezy? O co w tym wszystkim chodzi? A może nie chce mieć na koncertach ludzi z ulicy? Liczy tylko na zainteresowanych, którzy na pewno się dowiedzą, o ile im na prawdę zależy?
Pytania nie dotyczą tylko tej imprezy. To jest w Brzegu nagminne. O wielu przedsięwzięciach kulturalnych dowiaduję się po fakcie, z prasy lokalnej. Gdybym zobaczył plakat, może bym poszedł. Nie widząc go, na pewno nie pójdę, bo skąd mam wiedzieć, że coś się szykuje? Przepraszam za Może powinienem założyć nowy wątek...
I tak na przykład, tylko dzięki Franco Zarazzo wiemy, że będą karnety do nabycia. Nie wiem skąd on to wie, bo ja nigdzie nie znalazłem takiej informacji, nawet na stronach BCK. Jestem nie dość mocno zainteresowany???
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
/
wyrwany z kontekstu
Nasze Serwisy:
Nasze Serwisy:
